Остров сирен - Крематорий

Вот мой остров грез — хрустальные стены,

Между альфой и бетой внутри воют Сирены

Под дудку и бубен, под пенное пиво

Голосом сладким, греющим душу.

А лица их как лица детей, но со старческим взглядом,

А сердца как большой бассейн, наполненный смрадом.

Я бы стер их в пыль, я скрутил бы их в косяк,

Но кто станет курить такое дерьмо?

А кто уплыл на Остров Сирен, тот домой не вернется,

И кто-то плачет, глядя на Крест, а кто-то смеется.

Но без любви нет смерти, а без смерти нет любви.

Прочь с дороги, свинья!

Hier is mijn eiland van dromen - kristallen muren,

Tussen alfa en bèta huilen sirenes van binnen

Op de melodie en tamboerijn, op schuimend bier

Zoete stem die de ziel verwarmt.

En hun gezichten zijn als de gezichten van kinderen, maar met een oude blik,

En harten zijn als een grote poel gevuld met stank.

Ik zou ze tot stof vermalen, ik zou ze tot een joint draaien,

Maar wie zou die shit roken?

En wie naar het Sirene-eiland is gevaren, zal niet naar huis terugkeren,

En iemand huilt, kijkt naar het kruis, en iemand lacht.

Maar zonder liefde is er geen dood, en zonder dood is er geen liefde.

Ga uit mijn weg, varken!