100 лет, прожитых зря - Крематорий

Амега и Альфа — конец и начало

Имунны герои, вонзающих жало

Он хочет быть с ней,

Он желает остаться с ней на всегда

Как астероид, мелькнув на мгновенье,

Но покидает ее поле зренья

В переди его святые врата за ними

Небо, а за небом земля и долгих

сто лет прожитых зря

сто лет прожитых зря

сто лет прожитых зря

В космических дебрях развеянны ветром

Воставший из пепла, чтобы стать пеплом

Позади его святы врата за ними

Небо, а за небом земля и долгих

Amega en Alpha - het einde en het begin

Immuunhelden die de angel doorboren

Hij wil bij haar zijn

Hij wil voor altijd bij haar blijven

Als een asteroïde, flitsend voor een moment,

Maar verlaat haar gezichtsveld

Voor hem zijn de heilige poorten achter hen

Hemel, en voorbij de lucht, aarde en lang

honderd jaar verspild

honderd jaar verspild

honderd jaar verspild

In de kosmische wildernis worden verstrooid door de wind

Opgestaan ​​uit de as om as te worden

Achter hem zijn de heilige poorten achter hen

Hemel, en voorbij de lucht, aarde en lang