Дорожная - Краденое солнце

Мой неразлучный, друг невезучий мне надоел.

Гад ты ползучий, что ж меня мучишь, лучше бы съел!

Смажу я крылья, вымою перья, буду как моль я все кругом портить.

Буду кружиться над пламенем свечки, тенью ложиться на белые плечи.

Мой друг покойный подкрался сбоку и говорит:

«Твое имя победа, твое имя разруха, у меня его нет!»

Сброшу я платья, белую кожу, выйду наружу, что происходит

Я обнаружу.

Mijn onafscheidelijke, ongelukkige vriend verveelde me.

Jij kruiperige klootzak, waarom kwel je me, het zou beter zijn om het op te eten!

Ik zal mijn vleugels smeren, mijn veren wassen, ik zal alles rondom bederven als een mot.

Ik zal cirkelen over de vlam van een kaars, vallen als een schaduw op mijn witte schouders.

Mijn overleden vriend kroop van de zijkant en zegt:

"Je naam is overwinning, je naam is verwoesting, ik heb het niet!"

Ik doe mijn jurken uit, blanke huid, ga naar buiten, wat is er aan de hand?

ik zal ontdekken.