Я жду тебя - КОЛДСТРИМ

Сто дней в пути на запад, океан без края,

Вода вокруг, но солнце жаждой обжигает.

Потерян курс, и нет надежды на спасенье,

И только смерть нам предвещает провиденье.

Где острова, чьи земли золотом богаты?

Где те рабы, что Бог дарует нам в награду?

Но только мачты стонут под напором ветра,

И на молитвы наши нет ответа.

Я жду тебя с рассветом,

Глотком воды холодной,

Но солнце бликом света

Уходит к горизонту.

Я жду тебя с закатом

Земли живящей горстью,

Но ветер безвозвратно

Во тьму мольбы уносит.

Ночное небо не приходит на подмогу,

Чужие звёзды не укажут нам дорогу,

Вдруг крик: «Земля!»

раздастся нам как голос свыше,

И вновь надеждой в наших душах жизнь задышит.

Honderd dagen op weg naar het westen, de oceaan zonder rand,

Water rond, maar de zon brandt van de dorst.

Verloren koers en geen hoop op redding

En alleen de dood is een voorafschaduwing van de voorzienigheid.

Waar zijn de eilanden waarvan het land rijk is aan goud?

Waar zijn die slaven die God ons als beloning zal geven?

Maar alleen de masten kreunen onder de druk van de wind,

En onze gebeden worden niet verhoord.

Ik wacht op je bij het ochtendgloren

Een slokje koud water

Maar de zon is een schittering van licht

Gaat naar de horizon.

Ik wacht op je bij zonsondergang

Landen van een levend handvol,

Maar de wind onherroepelijk

Neemt gebeden mee de duisternis in.

De nachtelijke hemel komt niet te hulp

Buitenaardse sterren zullen ons niet de weg wijzen,

Plotseling een kreet: "Aarde!"

zal ons worden verhoord als een stem van boven,

En opnieuw zal het leven hoop in onze zielen ademen.