Song for Adam - Kiki Dee

Though Adam was a friend of mine, I did not know him well

He was alone into his distance

He was deep into his well

I could guess what he was laughing at, but I couldn’t really tell

Now the story’s told that Adam jumped, but I’ve been thinking that he fell

Together we went traveling, as we received the call

His destination India, and I had none at all

Well, I still remember laughing with our backs against the wall

So free of fear, we never thought that one of us might fall

I sit before my only candle, but it’s so little light to find my way

Now this story unfolds before my candle

Which is shorter every hour as it reaches for the day

But I feel just like a candle in the way

I guess I’ll get there, but I wouldn’t say for sure

When we parted we were laughing still, as our goodbyes were said

And I never heard from him again as each our lives we led

Except for once in someone else’s letter that I read

Until I heard the sudden word that a friend of mine was dead

I sit before my only candle, like a pilgrim sits beside the way

Now this journey appears before my candle

As a song that’s growing fainter the harder that I play

That I fear before I am a fade away

But I guess I’ll get there, though I wouldn’t say for sure

Though Adam was a friend of mine, I did not know him long

And when I stood myself beside him, I never though I was as strong

Still it seems he stopped his singing in the middle of his song

Well I’m not the one to say I know, but I’m hoping he was wrong

I’m holding out my only candle, thou

Hoewel Adam een ​​vriend van me was, kende ik hem niet goed

Hij was alleen in zijn verte

Hij zat diep in zijn put

Ik kon raden waar hij om moest lachen, maar ik kon het niet echt zien

Nu is het verhaal verteld dat Adam sprong, maar ik heb gedacht dat hij viel

Samen gingen we op reis, toen we het telefoontje kregen

Zijn bestemming India, en ik had er helemaal geen

Nou, ik herinner me nog dat ik lachte met onze rug tegen de muur

Dus vrij van angst hadden we nooit gedacht dat een van ons zou kunnen vallen

Ik zit voor mijn enige kaars, maar het is zo weinig licht om mijn weg te vinden

Nu ontvouwt dit verhaal zich voor mijn kaars

Wat elk uur korter is naarmate het voor de dag komt

Maar ik voel me net een kaars in de weg

Ik denk dat ik er wel kom, maar ik weet het niet zeker

Toen we uit elkaar gingen, lachten we nog steeds toen we afscheid namen

En ik heb nooit meer iets van hem gehoord terwijl we elk ons ​​leven leidden

Behalve één keer in de brief van iemand anders die ik las

Tot ik het plotselinge woord hoorde dat een vriend van mij dood was

Ik zit voor mijn enige kaars, zoals een pelgrim naast de weg zit

Nu verschijnt deze reis voor mijn kaars

Als een nummer dat zwakker wordt naarmate ik harder speel

Dat ik vrees voordat ik vervaag

Maar ik denk dat ik er wel kom, hoewel ik het niet zeker zou zeggen

Hoewel Adam een ​​vriend van me was, kende ik hem niet lang

En toen ik naast hem stond, had ik nooit gedacht dat ik zo sterk was

Toch lijkt het erop dat hij midden in zijn lied stopte met zingen

Nou, ik ben niet degene die zegt dat ik het weet, maar ik hoop dat hij ongelijk had

Ik steek mijn enige kaars uit, jij