Уже вечны... (Интерлюдия) - Хамиль, Каста

— Все кончено.

Их души будут принадлежать мне.

На этот раз ты проиграл!

— Ты собрал одних глупых и безумных.

Это не даст тебе никакой силы.

— У меня будет настоящее войско, души воинов, высшая сила, которая есть в

человеке.

— Хм-м.

И как ты собираешься получить их?

— Я предложу людям вечность!

— Э-э.

Слеп ты!

Черный разум совсем затмил твои глаза.

У этих людей есть дети, внуки и правнуки — длинная цепь поколений.

Они будут передовать мудрость своих предков и хранить знания.

Неужели ты не видишь?

Посмотри!

Они уже вечны!

- Het is afgelopen.

Hun zielen zullen van mij zijn.

Deze keer heb je verloren!

- Je hebt een paar domme en gekke mensen verzameld.

Het zal je geen macht geven.

- Ik zal een echt leger hebben, de zielen van krijgers, de hoogste macht die er is

Mens.

— Hm.

En hoe ga je ze krijgen?

“Ik zal de mensen de eeuwigheid aanbieden!”

— Uh.

Blind ben jij!

Zwarte geest verduisterde je ogen volledig.

Deze mensen hebben kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen - een lange keten van generaties.

Ze zullen de wijsheid van hun voorouders doorgeven en de kennis behouden.

Kan je niet zien?

Kijken!

Ze zijn al voor altijd!