Твои слова - Катя Лель

Я один, ничего не вернуть, не жалею об этом.

Фотографии не сжег — все они под стеклом на столе.

И опять по ночам, этим тихим, безоблачным летом,

Лунный свет озаряет улыбку твою в полумгле.

Я живу на Канавной, в кафе ежедневно бываю,

От другой и чужой без тоски ухожу по утру,

Да на правую руку кольцо второпях надеваю,

И в трамвае пустом, два билета забывшись, беру.

Припев:

Твои слова я не сберег, твои слова,

Когда-нибудь наступит срок твоим словам,

Когда-нибудь наступит срок твоим слезам,

Забыть тебя не смог, забыть тебя…

Я одна, ничего не вернуть, но с тобою я все же,

Открываю альбом и смотрю на тебя каждый день.

В одиночестве сером закована, будто в оковы,

И жалею о том, что нет тебя рядом теперь.

Я живу, как и прежде, все там же, в дальнем районе,

Набираю твой номер и в трубку безмолвно молчу,

И когда я у дома встречаю опять почтальона,

В ожидании писем, но нет их, в бессилье кричу.

Припев:

Твои слова я не сберег, твои слова —

Твои слова не сберегла, твои слова —

Когда-нибудь наступит срок твоим слезам,

Забыть тебя не смог — забыть тебя я не смогла.

Твои слова я не сберег, твои слова —

Твои слова не сберегла, твои слова —

Когда-нибудь наступит срок твоим слезам,

Забыть тебя не смог — забыть тебя я не смогла.

Ik ben alleen, niets kan worden geretourneerd, ik heb er geen spijt van.

Ik heb de foto's niet verbrand - ze liggen allemaal onder glas op tafel.

En weer 's nachts, deze stille, wolkenloze zomer,

Maanlicht verlicht je glimlach in het halfduister.

Ik woon op Kanavnaya, ik bezoek het café elke dag,

Van de ander en de vreemdeling zonder melancholie vertrek ik in de ochtend,

Ja, ik heb de ring haastig aan mijn rechterhand gedaan,

En in een lege tram, twee kaartjes vergetend, neem ik het.

Refrein:

Ik heb je woorden niet bewaard, je woorden,

Op een dag zal er een tijd zijn voor je woorden,

Op een dag zal er een tijd zijn voor je tranen

Ik kon je niet vergeten, vergeet je...

Ik ben alleen, niets kan worden geretourneerd, maar ik ben toch bij je,

Ik sla het album open en kijk elke dag naar je.

In eenzaamheid, geketend in grijs, als in ketens,

En het spijt me dat je er nu niet bent.

Ik woon, zoals voorheen, allemaal op dezelfde plaats, in een afgelegen gebied,

Ik bel je nummer en zwijg stil aan de telefoon,

En als ik de postbode weer thuis ontmoet,

In afwachting van brieven, maar die zijn er niet, schreeuw ik machteloos.

Refrein:

Ik heb je woorden niet bewaard, je woorden -

Ik heb je woorden niet bewaard, je woorden -

Op een dag zal er een tijd zijn voor je tranen

Ik kon je niet vergeten - ik kon je niet vergeten.

Ik heb je woorden niet bewaard, je woorden -

Ik heb je woorden niet bewaard, je woorden -

Op een dag zal er een tijd zijn voor je tranen

Ik kon je niet vergeten - ik kon je niet vergeten.