Velvet Thorns (Of Drynwhyl) - Katatonia

Ten strings of darkness on a violin sad

I watch the mountains where the frost begins

The northern storm is guiding me

To the forest

Silently the night birds fly

Their last scream my eternal dirge

Under the full moon a funeral

In the forest

Still I walk with open wounds but the third is now rising

Through the ashes of a dying love a new soul is born

I watch the feathers like snow in the winter

The angels that fell, so splendid to rape

Tall are the shadows that dance before me

As they show the way to the dawn

An autumn forest that never reach

Condemned to sorrow

Chasing the Wind / Like a spirit fly

Through the Autumn trees / Towards the sky

Hoofs are pounding / In the clouds above

The Chariot of sorrow / Watch me die

Hear the Violin / So sad and blackened

Like a Breeze / The songs of Drynhwyl

Chasing the wind / Like my spirit dies

Dreaming of the Queen / The queen of roses

Now they die, pure sorrow flow

My soul’s funeral, too close to the end

Now they die, purest blood pours

Forever die, but I must…

I must die

Through the sky

And the forest

Follow the wind, go north my child

To the purest of winters

Go to the forest that never ends

There you’ll find your fate

And to the north I rode, on the coldest of winds

I watched the mountains where the frost began

Where no angels ever dare to tread

Where death is all mine

At last I found the throne of bereavement

Grim and bleak raised to the sky

The velvet thorns of Drynhwyl are mine

And so are death and sadness

See…

My final sacrifice

In the trees you will hear my voice

Ever calling ever falling

Ten strings of darkness on a violin sad

Flowing tunes on autumn Funeral

Ashes spread in the northern storm

Tien snaren duisternis op een viool sad

Ik kijk naar de bergen waar de vorst begint

De noordelijke storm leidt me

Naar het bos

Stil vliegen de nachtvogels

Hun laatste schreeuw, mijn eeuwige klaagzang

Onder de volle maan een begrafenis

In het woud

Ik loop nog steeds met open wonden, maar de derde komt nu omhoog

Door de as van een stervende liefde wordt een nieuwe ziel geboren

Ik kijk naar de veren als sneeuw in de winter

De engelen die vielen, zo prachtig om te verkrachten

Lang zijn de schaduwen die voor me dansen

Terwijl ze de weg wijzen naar de dageraad

Een herfstbos dat nooit bereikt

Veroordeeld tot verdriet

Chasing the Wind / Like a spirit fly

Door de herfstbomen / Op weg naar de lucht

De hoeven bonzen / In de wolken hierboven

De strijdwagen van verdriet / Kijk hoe ik sterf

Hoor de viool / Zo verdrietig en zwartgeblakerd

Like a Breeze / De liedjes van Drynhwyl

De wind achtervolgen / Alsof mijn geest sterft

Dromen van de koningin / de koningin van rozen

Nu sterven ze, puur verdriet stroomt

De begrafenis van mijn ziel, te dicht bij het einde

Nu sterven ze, het zuiverste bloed stroomt

Voor altijd sterven, maar ik moet...

ik moet dood

door de lucht

En het bos

Volg de wind, ga naar het noorden mijn kind

Naar de puurste winters

Ga naar het bos dat nooit eindigt

Daar vind je je lot

En naar het noorden reed ik, op de koudste wind

Ik keek naar de bergen waar de vorst begon

Waar geen engelen ooit durven te betreden

Waar de dood helemaal van mij is

Eindelijk vond ik de troon van rouw

Grimmig en somber naar de hemel geheven

De fluwelen doornen van Drynhwyl zijn van mij

En dat geldt ook voor dood en verdriet

Zie je wel…

Mijn laatste offer

In de bomen hoor je mijn stem

Ooit bellen ooit vallen

Tien snaren duisternis op een viool sad

Vloeiende deuntjes op herfstbegrafenis

As verspreidde zich in de noordelijke storm