Gateways of Bereavement - Katatonia

I stand as I cry

Mourning in the Silent rain

Death will light my Burden

Endless is my Sorrow

Gateways so Dark

All these years of Dying

Gone are dreams of Velvet Voices

I am you, we were one

Vast are fields I walk

Where sorrow never dies

The Sky unities with the Blackened Rain

Summon with my Tears

Now descend on WinterWings

My withering Soul.

Let me Die.

Gateways of Bereavement

A Temple of guilt

Falling Deep

Embraced in Grief

My withering soul

Let me Die

Farewell life and all I died for

now my time is over on Earth

Another journey has begun

Alone I died, not praying for mercy

nor praying for Salvation

A lonely Journey in a Darkened Dream

Time has come to spread my Wings

Slow…

Descending from a Silent sky

Death comes to take me away

And from the Gateways you hear me cry…

…I love you…

Ik sta als ik huil

Rouw in de stille regen

De dood zal mijn last verlichten

Eindeloos is mijn verdriet

Gateways zo donker

Al die jaren van sterven

Voorbij zijn dromen van Velvet Voices

Ik ben jij, we waren één

Uitgestrekt zijn velden waar ik loop

Waar verdriet nooit sterft

The Sky verenigt zich met de Blackened Rain

Oproep met mijn tranen

Daal nu af op WinterWings

Mijn vernietigende ziel.

Laat mij sterven.

Poorten van rouwverwerking

Een tempel van schuld

Diep vallen

Omarmd in verdriet

Mijn verwelkende ziel

Laat mij sterven

Vaarwel leven en alles waarvoor ik stierf

nu is mijn tijd op aarde voorbij

Er is weer een reis begonnen

Alleen stierf ik, niet biddend om genade

noch bidden om verlossing

Een eenzame reis in een verduisterde droom

Het is tijd om mijn vleugels uit te spreiden

Traag…

Afdalen vanuit een stille lucht

De dood komt om me weg te nemen

En vanaf de Poorten hoor je me huilen...

…Ik houd van jou…