Blinded Sultan - Katalepsy

Where the darkness is the black, where nought is something and dark is purer

than light, there he is

Primordial end, barren forefather, perpetual chewing and insatiable devourer of

worlds and galaxies, infinite sultan of demons

Forever bounding in outrageous emptiness he’s drowning in his own pulsating

gloomy agony, in music and dance of his own madness

Giant absolute gods, eyeless, mute, grim and insane

Other Gods are slowly, clumsily and bizarre dancing beneath the extinct star’s

cemeteries

Out of the whirl of terrible visions, which they are webbed, they reach

tentacles and threads of dark to the seamy side of worlds, plunge victims into

mouths and consume them alive and crying

Omniscient, indifferent, solitary, nameless, thoughtless

He spreads like a throbbing black hole, which shed crimson miasmas,

looks like swelling veins

One and indivisible with endless obsidian throne, his shapeless mas gobbles to

muffled, deranged weird ruff and quiet monotone sobs of damned flutes in the

mysterious paws

In pitch-dark boiling chaos, where other Gods awkwardly hobble

Without sense to vile roar and dissonant squeals, sultan of demons greedily

gnawing putrid bones of immortals

Delighting by howling of victims, he forces the origin of universe to crack

Spreading the vomit of life to the tears of dying worlds

He is cynic, insane, vindictive and wouldn’t take anyone, who dare make the

things he can doing only, befoul alchemy: create alive out of death

Waar de duisternis het zwart is, waar niets iets is en het donker zuiverder is

dan licht, daar is hij

Oorspronkelijk einde, onvruchtbare voorvader, eeuwig kauwen en onverzadigbare verslinder van

werelden en sterrenstelsels, oneindige sultan van demonen

Voor altijd begrenzend in schandalige leegte verdrinkt hij in zijn eigen pulserende

sombere pijn, in muziek en dans van zijn eigen waanzin

Gigantische absolute goden, zonder ogen, stom, grimmig en krankzinnig

Andere goden dansen langzaam, onhandig en bizar onder de uitgestorven sterren

begraafplaatsen

Uit de werveling van vreselijke visioenen, die ze met zwemvliezen bevatten, bereiken ze

tentakels en draden van het donker naar de zelfkant van de werelden, dompel slachtoffers onder in

monden en consumeer ze levend en huilend

Alwetend, onverschillig, eenzaam, naamloos, gedachteloos

Hij verspreidt zich als een kloppend zwart gat, dat karmozijnrode miasma's afwerpt,

lijkt op gezwollen aderen

Eén en ondeelbaar met een eindeloze troon van obsidiaan, zijn vormeloze mas slokt naar

gedempte, gestoorde rare kemphaan en stille monotone snikken van verdomde fluiten in de

mysterieuze poten

In een pikdonkere kokende chaos, waar andere goden onhandig strompelen

Zonder zin om walgelijk gebrul en dissonant gekrijs, sultan van demonen hebzuchtig

knagen aan bedorven botten van onsterfelijken

Verrukkelijk door slachtoffers te huilen, dwingt hij de oorsprong van het universum te kraken

Het braaksel van het leven verspreiden naar de tranen van stervende werelden

Hij is cynisch, krankzinnig, wraakzuchtig en zou niemand nemen die het aandurft om de...

dingen die hij alleen kan doen, in strijd met alchemie: levend scheppen uit de dood