After Omega - Katalepsy

Burned stars are flowing down the Earth

In voracious mouth of nuclear smeltery

Simulation of life is ended, the harvester has raised the scythe

His Red Mask has fallen down

Bells are choked with the ground

Their tongues have tumbled out

And turned black like from hanged man

Celestial voice of tocsin became wheeze of suffocation

World they have mourned is forgotten now

Millions of souls runs to their predetermined destiny

Mankind is in the past, broken

Millions of souls hurled to drown in filth slowly

Mankind is strangled by the nuclear dust

Cosmic vortexes cannot scatter the smell of burned flesh

Earth is becoming black and shrinks like skin of the dead

Its years are counted

Time is slipped away, the way is ended

Ground is cracking like charred burnt skin

Consuming in the fire of the only true law

Angels whispering prayers in coffins, gods hiding faces with shame

Mankind is standing on knees in the queue to the ditch with sewages

Sick with the life will be healed

Life will be killed

Cauldron which is boiling by somber broth of life

Has become, become forever empty

Earth has quenched the thirst by the sacrificial blood

And gives birth to the dead

Sun died in the sky, covered with flames

Raping of almost dead world continues and never will be stopped

Verbrande sterren stromen over de aarde

In vraatzuchtige mond van kernsmelterij

Simulatie van het leven is beëindigd, de oogstmachine heeft de zeis geheven

Zijn rode masker is gevallen

Bellen zijn verstikt met de grond

Hun tongen zijn eruit gevallen

En werd zwart als van een opgehangen man

Hemelse stem van tocsin werd piepen van verstikking

De wereld waar ze om hebben gerouwd is nu vergeten

Miljoenen zielen rennen naar hun vooraf bepaalde bestemming

De mensheid is in het verleden, gebroken

Miljoenen zielen geslingerd om langzaam in vuil te verdrinken

De mensheid wordt gewurgd door het kernstof

Kosmische draaikolken kunnen de geur van verbrand vlees niet verspreiden

De aarde wordt zwart en krimpt als de huid van de doden

Zijn jaren worden geteld

De tijd is weggeglipt, de weg is geëindigd

De grond kraakt als een verkoolde verbrande huid

Consumeren in het vuur van de enige echte wet

Engelen die gebeden fluisteren in doodskisten, goden die gezichten verbergen met schaamte

De mensheid staat op knieën in de rij naar de sloot met riolering

Ziek van het leven zal worden genezen

Het leven zal worden gedood

Ketel die kookt door een sombere bouillon van het leven

Is geworden, voor altijd leeg geworden

De aarde heeft de dorst gelest door het offerbloed

En baart de doden

De zon stierf in de lucht, bedekt met vlammen

Verkrachting van bijna dode wereld gaat door en zal nooit worden gestopt