Такое Чувство - Каста, Змей, Хамиль

Ночь.

Сна ни в одном глазу,

Время около двух.

Мне всегда не в моготу

Дождаться чтобы день потух.

Открыт был бук,

Клавиатуре дам тепло своих рук

Это я тебе пишу письмо, мой друг.

Вот хватило духу выдать то, о чем не скажешь в слух:

О том, что мир мой стал хрупок и замкнут в круг.

В углу, как плут, следит за мной паук,

Беспорядок вокруг, валится все из рук

Тут фейсконтроль уже привык к бейсболкам и висячей мотне

В клубах, где все выглядят теперь модней

И сдался мне весь цирк этой ночной голимотьи?

Мне попросту стали невыносимы дни

Знаешь, наш город не велик, хочу умчать в столицу

От тех кто меня злит, от одних и тех же лиц.

Я лишаюсь интереса здесь и вкуса

Вот сегодня — вот нахуя я сегодня проснулся?

Все смысла лишено, проще говоря

У меня все решено и я срываюсь с якоря

Гаснет gmail и я шлю тебе в этом письме

Все что на душе имел и чем поделиться посмел

Такое чувство, что время проходит зря

Такое чувство, что иссякает заряд

Такое скверное чувство.

Смирись с ним

Или решись на большие перемены в жизни.

Такое чувство, что время проходит зря

Такое чувство, что иссякает заряд

Такое скверное чувство.

Смирись с ним

Или решись на большие перемены в жизни.

Я двух метровый микрон.

Утром в метро.

Какой там трон?

Валить надо чую нутром.

Мой дом — притон, притом — стены голый бетон.

Голуби в тон с вечно серым небом от дыма авто

Зато я живу в самом большом городе

И, как и многие здесь,

Выходных жду, коротая дни

Одних тянут словно магнит здешние огни

Других трудно назвать людьми

Искры не видно в них

Я вник не в миг, что по дому родному тоскую

Скоро три года, как приехал посмотреть Москву я

Город сосет из нас силы словно насосом

Мы мечемся, как в сети лосось,

Но не подаем сигнала sos

И если эти тучи сгустились именно надо мной

Видимо мне давно надо домой

И пусть придется все с нуля начать, не спать ночами,

Но меня, по крайней мере, люди будут замечать

Как над морем чаек или как большие корабли у причала

Все мы рано или поздно вернемся туда,

Где жизнь взяла начало.

Чао вечно серое небо, пробки и смог

Да простят меня здешние жители,

Но я б здесь жить не смог

Такое чувство, что время проходит зря

Такое чувство, что иссякает заряд

Такое скверное чувство.

Смирись с ним

Или решись на большие перемены в жизни.

Такое чувство, что время проходит зря

Такое чувство, что иссякает заряд

Такое скверное чувство.

Смирись с ним

Или решись на большие перемены в жизни.

Nacht.

Slaap in geen oog

Tijd ongeveer twee.

ik kan altijd niet

Wacht tot de dag voorbij is.

De beuk is geopend

Ik geef het toetsenbord de warmte van mijn handen

Ik schrijf je een brief, mijn vriend.

Hier was de moed om te zeggen wat je niet hardop kunt zeggen:

Dat mijn wereld kwetsbaar is geworden en in een cirkel is gesloten.

In de hoek, als een schurk, kijkt een spin naar me,

Knoeien, alles loopt uit de hand

Hier wordt gezichtscontrole al gebruikt voor baseballcaps en hangende motna

In clubs waar iedereen er nu modieuzer uitziet

En gaf me het hele circus van deze nachtelijke golimoth over?

Ik kon de dagen gewoon niet verdragen

Weet je, onze stad is niet groot, ik wil me haasten naar de hoofdstad

Van degenen die me boos maken, van dezelfde gezichten.

Ik verlies hier interesse en smaak

Waarom ben ik vandaag in godsnaam wakker geworden?

Alles is zinloos, om het simpel te zeggen

Ik heb alles besloten en ik breek het anker

Gmail gaat uit en ik stuur je in deze brief

Alles wat ik in mijn hart had en durfde te delen

Het voelt alsof tijd verspild is

Het voelt alsof de stroom bijna op is

Zo'n slecht gevoel.

Ga ermee om

Of maak grote veranderingen in je leven.

Het voelt alsof tijd verspild is

Het voelt alsof de stroom bijna op is

Zo'n slecht gevoel.

Ga ermee om

Of maak grote veranderingen in je leven.

Ik ben twee meter micron.

Ochtend in de metro.

Wat is de troon?

Het is noodzakelijk om de darm naar beneden te halen.

Mijn huis is een hangplek, bovendien zijn de muren van kaal beton.

Duiven in toon met de altijd grijze lucht van autorook

Maar ik woon in de grootste stad

En zoals velen hier,

Wachten op het weekend, terwijl de dagen weg zijn

Sommige worden als een magneet getrokken door de lokale lichten

Anderen zijn moeilijk om mensen te bellen

Er zijn geen vonken in zichtbaar

Ik begreep geen moment dat ik hunkerde naar mijn geboorteland

Het is drie jaar geleden dat ik Moskou heb bezocht

De stad zuigt de kracht uit ons als een pomp

We rennen rond als zalm in een net,

Maar we sturen geen sos-signaal

En als deze wolken net boven mij dikker worden

Het lijkt erop dat ik naar huis moet

En zelfs als je alles helemaal opnieuw moet beginnen, slaap 's nachts niet,

Maar mensen zullen me tenminste opmerken

Als meeuwen over de zee of als grote schepen op de pier

We zullen er vroeg of laat allemaal terugkeren.

Waar het leven begon.

Chao voor altijd grijze lucht, files en smog

Mogen de mensen hier mij vergeven

Maar ik zou hier niet kunnen wonen

Het voelt alsof tijd verspild is

Het voelt alsof de stroom bijna op is

Zo'n slecht gevoel.

Ga ermee om

Of maak grote veranderingen in je leven.

Het voelt alsof tijd verspild is

Het voelt alsof de stroom bijna op is

Zo'n slecht gevoel.

Ga ermee om

Of maak grote veranderingen in je leven.