Солдат - Змей

Я накормленный кровью,

Наломал дров, дом кровный не помню.

Ведь у меня приказ - стоять ровно,

Так, чтоб ни один мой мускул не дрогнул.

Жизнь, как подстреленные штаны,

Подстрелены товарищи - разговоры, что мы

Не доживем и до завтра,

Смерть придет к нам внезапно.

И меня зря ждет дома семья,

Я - солдат,

Если б мог бы, то выбросил я свой автомат.

Я закрыл бы рукой от страха глаза,

Я бежал бы назад, но нельзя.

Я ползу по земле, как гюрза,

Без надежды на завтра.

Смерть на ты со мной, но я с ней на Вы,

Плесни-ка мне в стакан сто фронтовых.

Давай, поднимем за мир, брат.

Уж если жить не самим, так,

Пусть нашим детям не придется стрелять.

Пусть, наконец-то, остынет земля,

Давай, поднимем за то, чтоб

Скорее осталось все в прошлом.

Больше мира нам хочется жить,

Больше жизни нам хочется мира.

Но нас с тобой на своих и чужих

Эта жизнь на войне разделила.

Больше мира нам хочется жить,

Больше жизни нам хочется мира.

Но нас с тобой на своих и чужих

Эта жизнь на войне разделила.

Мне б вернуться в родные края,

Мне б сказать детворе с порога:

«Папа - это я,

Нас, отцов, осталось немного».

Но мне не бросится на шею жена,

От счастья не зарыдает мама.

С тех пор, как дали оружие нам,

Вместо сердца - холодный камень.

Ой, мама, что с нами сделала,

Эта война.

Увидеть луч света белого

В этой кромешной тьме - пугает нас.

Убивая таких же, как я,

Мне героем не стать.

Мама, где все твои сыновья?

Мама, нам здесь не место.

Мы забыли про честь,

Эти пики про честь.

Мы забыли поспать и поесть,

Зато помним про месть.

И нами мертвыми гордится страна,

И подвиг наш воспевают в песнях.

Да только мы не перестанем страдать,

Пока не оставим на земле живого места.

Больше мира нам хочется жить,

Больше жизни нам хочется мира.

Но нас с тобой на своих и чужих

Эта жизнь на войне разделила.

Больше мира нам хочется жить,

Больше жизни нам хочется мира.

Но нас с тобой на своих и чужих

Эта жизнь на войне разделила.

Ik ben bloed gevoed

Ik brak brandhout, ik herinner me het bloedhuis niet.

Ik heb tenslotte een bevel - om rechtop te staan,

Zodat geen van mijn spieren terugdeinzen.

Het leven is als een shot pants

Schot kameraden - praat dat we

We zullen morgen niet leven

De dood zal plotseling tot ons komen.

En mijn familie wacht thuis op me,

Ik ben een soldaat,

Als ik kon, gooide ik mijn machinegeweer weg.

Ik zou mijn ogen sluiten van angst,

Ik zou terugrennen, maar dat kan ik niet.

Ik kruip op de grond als een adder

Geen hoop voor morgen.

De dood is op jou met mij, maar ik ben met haar op jou,

Schenk honderd frontsoldaten in mijn glas.

Kom op, laten we inzamelen voor de wereld, broeder.

Als je niet op jezelf woont, dan?

Mogen onze kinderen niet schieten.

Laat de aarde eindelijk afkoelen

Kom op, laten we inzamelen voor

Integendeel, alles is verleden tijd.

We willen meer leven dan de wereld,

Meer dan het leven willen we vrede.

Maar jij en ik alleen en anderen

Dit leven in de oorlog verdeeld.

We willen meer leven dan de wereld,

Meer dan het leven willen we vrede.

Maar jij en ik alleen en anderen

Dit leven in de oorlog verdeeld.

Ik zou graag terug willen naar mijn geboorteland,

Ik zou tegen de kinderen vanaf de drempel zeggen:

"Papa ben ik,

Er zijn nog maar weinig vaders over.

Maar mijn vrouw zal zich niet op mijn nek werpen,

Moeder huilt niet van geluk.

Sinds ze ons wapens gaven,

In plaats van een hart - een koude steen.

Oh, moeder, wat heeft ze ons aangedaan,

Deze oorlog.

Zie een straal wit licht

In deze pikdonker - maakt ons bang.

Mensen zoals ik vermoorden

Ik kan geen held zijn.

Mam, waar zijn al je zonen?

Mam, we horen hier niet thuis.

We zijn de eer vergeten

Deze schoppen gaan over eer.

We zijn vergeten te slapen en te eten

Maar denk aan wraak.

En het land is trots op ons dood,

En onze prestatie wordt gezongen in liedjes.

Ja, maar we zullen niet stoppen met lijden,

Totdat we een levende plek op aarde verlaten.

We willen meer leven dan de wereld,

Meer dan het leven willen we vrede.

Maar jij en ik alleen en anderen

Dit leven in de oorlog verdeeld.

We willen meer leven dan de wereld,

Meer dan het leven willen we vrede.

Maar jij en ik alleen en anderen

Dit leven in de oorlog verdeeld.