Viisi vuodenaikaa - Kaija Koo

Muistan syksyn ensihetken

Kun kesä nukkui hiljaa pois

Sanoit että pienen retken

Ominpäin kai tehdä vois

Kun on niin paljon katseltavaa

On pakko uskaltaa

Ei hyppyä tuntemattomaan

Voi tehdä askel kerrallaan

Ei ollenkaan

Olisitpa täällä kun on syksy

Ja mun mieleni sohjoinen

Se näitä teitäni sulkee

Eikä edes keväällä

Tunnu kääntyvän tämä tuuleni pohjoinen

Vaan se kauttani kulkee

Muistan syksyn ensi hetken

Kun kesä nukkui hiljaa pois

Sanoit että oman retken

Sinä teet ja se aikaa viedä vois

Silloin joutuu lähtemään

Kun ei pysty ollenkaan

Lähtemästä kieltäytymään

Ne on pikku lähtöjä ennen sitä suurempaa

Olisitpa täällä…

Olisitpa täällä kun on kesä

Ja itseltäni katoilen

Ja sitten löydän taas jälleen

Vaikka olet etäällä

Ehkä talvi ja sinä saavutte hiljalleen

Ja minä siirryn vuodenajoissa viidenteen

Ik herinner me het eerste moment van de herfst

Toen de zomer rustig weg sliep

Je zei een kleine reis

Ik denk dat ik het alleen zou kunnen doen

Als er zoveel te zien is

Je moet durven

Niet in het onbekende springen

Kan het stap voor stap doen

Helemaal niet

Zou je hier zijn als het herfst is?

En mijn geest is modderig

Het sluit deze wegen voor mij af

En niet eens in het voorjaar

Deze wind lijkt naar het noorden te draaien

Maar het gaat door mij heen

Ik herinner me het volgende herfstmoment

Toen de zomer rustig weg sliep

Je zei je eigen uitje

Dat doe je en het kan even duren voordat het botert

Dan moet je weg

Wanneer helemaal niet

Weigeren om te vertrekken

Ze hebben kleine vertrektijden voor die grotere

Wou dat je hier was…

Zou je hier zijn als het zomer is?

En ik verdwijn uit mezelf

En dan vind ik het weer

Ook als je ver weg bent

Misschien winter en kom je langzaam aan

En ik zal in de seizoenen naar de vijfde gaan