Koruton - Kaija Koo

Olet vapaa sielu, koruton, vähäeleinen

Myöhään ymmärsin sen, minä hiomaton heijastus peilien

Ei kohtausta, ei näytelmää, ei mitään, vain lupaus elämä jatkuu

En ole enää varma siitäkään, toivottavasti niin tapahtuu

Minä olin draamakuningatar ja sinä olit rehellinen

Valvoit yön katsellen, kun nukuin

Edessä näen tien mittaamattoman, näköiseni naisen sitä kulkevan

Olit mennyt, kun minä päälleni puin

Kevyisiin askeliin, ääniin hiljaisiin

Minä aamun tullen kaiken menetin

Eleisiin koruttomiin, sun silmiin lempeisiin

Mut tyhjyyteen lähetettiin, jäljellä on ikävä koruton

On olo niin paljas, hävettää, jos joku huomaa sen

Etten kartalla ole, voiko ne tietää, on tieni monimutkainen

Ja että lähdit sovussa itsesi kanssa niin kevyin askelin

Niin kuin sellainen, joka voi katsoa taaksensa aivan puhtain sydämin

Pelkään liikaa sen sattuvan, päälle vyöryvän muistojen tulvan

Sanoit, oon helvetin kaunis, kun nukuin

Minä pelkään patoni murtuvan, kaiken kauniin yli kuohuvan

Minä unessa paikoillani uin

Kevyisiin askeliin, ääniin hiljaisiin

Minä aamun tullen kaiken menetin

Eleisiin koruttomiin, sun silmiin lempeisiin

Mut tyhjyyteen lähetettiin, jäljellä on ikävä koruton

Lohduton, on mereni rannaton

Ja sen aallot mulle liian suuria on

Kevyisiin askeliin, ääniin hiljaisiin

Kaikki irti leikattiin, jäljellä on ikävä koruton

Je bent een vrije ziel, rustiek, onbeduidend

Laat besefte ik het, ik heb de reflectie in de spiegels ongepolijst

Geen scène, geen toneelstuk, niets, alleen de belofte van leven dat doorgaat

Ik weet het niet meer zeker, ik hoop dat dat gebeurt

Ik was een dramakoningin en jij was eerlijk

Je keek naar de nacht terwijl ik sliep

Vooraan zie ik een weg van onmetelijke, mijn uitziende vrouw erdoor lopen

Je was weg toen ik het hout op me legde

Voor lichte stappen, zachte geluiden

Ik verloor alles toen ik in de ochtend kwam

Naar de onopgesmukte, zachte, zonvriendelijke ogen

Maar de leegte werd gestuurd, het overblijfsel is onopgesmukt

Het voelt zo kaal, schamen als iemand het opmerkt

Niet op de kaart staan, kunnen ze weten dat mijn pad ingewikkeld is?

En dat je in zulke gemakkelijke stappen in harmonie met jezelf bent vertrokken

Als iemand die terug kan kijken met een heel zuiver hart

Ik ben te bang voor de vloed van herinneringen die zal gebeuren

Je zei dat ik verdomd mooi was als ik sliep

Ik ben bang dat mijn vat zal breken, al het mooie zal over borrelen

ik slaap in mijn slaap

Voor lichte stappen, zachte geluiden

Ik verloor alles toen ik in de ochtend kwam

Naar de onopgesmukte, zachte, zonvriendelijke ogen

Maar de leegte werd gestuurd, het overblijfsel is onopgesmukt

Ontroostbaar, is de kust van de zee

En de golven zijn te groot voor mij

Voor lichte stappen, zachte geluiden

Alles was afgesneden, het overblijfsel is onopgesmukt