Kaksi lastua vain - Kaija Koo

hellän hyväilyn

laineiden

päällä peiton

suolaisen

sylissä uutta, outoa päin

kelluit hetken

vierelläin taival niin pitkä me tehtiin

lokikirja loppuun kirjoitettiin

se menee jotenkin näin

kaksi lastua vain

kellui ajan virrassa rinnakkain

hetkisen

kahden, halki päivien kimalluksen

läpi vuosien

ne seilaili pelottomana lailla laivueen

kunnes sammui moottorinsa

tuuli yhteinen

me nähtiin miljoonat valot

aallot korkeat kuin kivitalot

koimme kevään tukevan tuoksun

jäisen riitteen, alajuoksun

näimme siluetin vapauden patsaan

yksinäisenä teräsastiassaan

vankina vapauden saarellaan

kaksi lastua vain…

ja he tunsivat tuskat tuulien

ja rajut pyörteet virtojen imun

täyteläisten huulien

kaksi lastua vain

rinnakkain polulla vuosimiljoonan mittaisen

me kaksi teimme sen

retken meidän pituisen

silloin meitä työnsi eteenpäin

tuuli yhteinen

zachte streling

golven

bovenop de deken

zout

in de armen van de nieuwe, vreemde

je zweefde even

naast de lucht zo lang waren we gemaakt

het logboek is ingevuld

het gaat op de een of andere manier zo

slechts twee chips

zweefde parallel in een stroom van tijd

een tijdje

de schittering van twee, door de dagen heen

door de jaren heen

ze zeilden onbevreesd als een squadron

totdat zijn motor stopte

wind gemeenschappelijk

we werden gezien in miljoenen lichten

golven zo hoog als stenen huizen

we hebben de sterke geur van de lente ervaren

ijzige ritus, stroomafwaarts

we zagen het silhouet van het vrijheidsbeeld

alleen in zijn stalen vat

een vrijheidsgevangene op zijn eiland

slechts twee chips...

en ze voelden de pijn van de wind

en gewelddadige stromen van zuigstromen

dikke lippen

slechts twee chips

langs het pad voor een miljoen jaar

wij tweeën hebben het gedaan

een excursie van onze lengte

toen werden we naar voren geduwd

wind gemeenschappelijk