Solitary Confinement - K Rino

You will be held

In Solitary Confinement

Until further notice

Minutes after I received my sentence

I was then sent to the threshold of a corridors entrance

Forced into a hellish existence

I wends from intense pain then commence to seek intense repentance

My hands served as a surveyor

With no light I’m sightless I stand beneath darkeness third layer

Imprisoned as a punishment I was sieving of faith

In a place so desolate prayers can’t even escape

The reason I was here was never communicated clear

Two minutes in this place appeared like I had waited years

When the lights came on I was bathed and bladed tears

Cause the room had common dears all of my greatest fears

This ain’t Hades cause it ain’t hot and I don’t see devils

I saw three different escalators that lead to three levels

I stepped on the first one making sure to be careful

So I fluid field lines in the walls that look like blood vessels

That first floor was called confessional

For twenty-four hours straight they questioned and pression you to express the

truth

Everything I did, every evil act was tracked on a sheet of black stone

I had to reenact and read it back

Painfully I suffered as I heard people applaud

I saw every face of every individual that I scared

Childhood to teenage to adulthood years

Each woman that ever shed tears over me indically appeared

Who I hurt bad despite them loving me

And left them to suffer without the slightest concern of their recovery

I looked at all the people I dissed

Beg to torture and seek in desist couldn’t leave they shackle my feet and my

wrist

Then I was giving the proposition

To go to the next level or stay in this condition

My selection was to move on not realizing

That the second level was twice as painful and traumatizing

From the moment I put one foot on the next floor

I became sick to my stomach disguised by what I saw

People who needed me in life that I chose to ignore

Stood before me with intensions to even up the score

One of them said «do you remember me?

I’m the homeless man that you didn’t feed you passed right by me in my time of

need

Said please but ending up receiving no love

You was leaving the club, judge me and accuse me of being on drugs

But you didn’t know that I was a celestial

Angel on the earthly quest morally test you

You left in the thought never revisited or stress you

That one great gesture without questioned with a bless you

So now you’ll feel the pain of those you never said yes to

For seven years straight like they did with no rescue

The horror in the field without letter will invest you

The cycle who repeat itself eternally, unless you»

Decide to go to the final stage

But it’s your last one, after this there’s no turning the page

I said let’s go, with no idea where I would be sent

Knowing this was it, back to the escalator I went

The last and worst floor was deep as the earth’s core

I was more nervous than the first hoar to walk inside the church door

I was instructed to sit by a wall with two slits

Approximately one inch and length one inch in width

When they opened up somebody said look inside

I was so petrified I ask if I could decline and said denied

Chances to survive was put in doubt

I passively looked in and realize that I was really looking out

I saw a tree sunlight and I rose up

Soon as a glimmer of hope expose itself the slits closed up

Once again I became mindful of my situation

The same voice said look behind you

And when I did it was such a burden

To see every person from the first two levels of the third wing

I knew then I messed up, and should of chose better

Instead of one at a time I had to face it all together

How long will I be in this place, please tell me?

Closter-phobic in a small cell where they hell me

A voice said just think and rewind

The whole time you was subconsciously confined in a guilt of your own mind

In these two slits on your eyes

So understand if you continue to puricute these thoughts will stay in you

But something had to teach you

We had no authority over your brain you contain the power to release you

Je wordt vastgehouden

In eenzame opsluiting

Tot nader order

Minuten nadat ik mijn zin heb ontvangen

Ik werd vervolgens naar de drempel van een gangeningang gestuurd

Gedwongen tot een hels bestaan

Ik wend me af van intense pijn en begin dan intens berouw te zoeken

Mijn handen dienden als landmeter

Zonder licht ben ik blind, ik sta onder de derde laag van de duisternis

Gevangen gezet als een straf ik zeefde van het geloof

Op een plek waar desolaat gebeden niet eens kunnen ontsnappen

De reden dat ik hier was, is nooit duidelijk gecommuniceerd

Twee minuten op deze plek leken alsof ik jaren had gewacht

Toen de lichten aangingen, baadde ik en tranen met bladen

Omdat de kamer gemeen had, al mijn grootste angsten

Dit is geen Hades want het is niet heet en ik zie geen duivels

Ik zag drie verschillende roltrappen die naar drie niveaus leidden

Ik stapte op de eerste en zorgde ervoor dat ik voorzichtig was

Dus ik vloei veldlijnen in de muren die op bloedvaten lijken

Die eerste verdieping heette biechtstoel

Vierentwintig uur lang hebben ze je ondervraagd en onder druk gezet om de

waarheid

Alles wat ik deed, elke slechte daad werd gevolgd op een vel zwarte steen

Ik moest het naspelen en teruglezen

Pijnlijk leed ik toen ik mensen hoorde applaudisseren

Ik zag elk gezicht van elke persoon die ik bang maakte

Jeugd tot tiener tot volwassen jaar

Elke vrouw die ooit om me huilde, verscheen indisch

Wie ik pijn heb gedaan ondanks dat ze van me houden

En liet ze lijden zonder de minste zorg over hun herstel

Ik keek naar alle mensen met wie ik ruzie had

Smeken om te martelen en zoeken in ophouden kon het niet laten ze boeien mijn voeten en mijn

pols

Toen deed ik het voorstel

Naar het volgende niveau gaan of in deze toestand blijven

Mijn keuze was om verder te gaan zonder het te beseffen

Dat het tweede niveau twee keer zo pijnlijk en traumatiserend was

Vanaf het moment dat ik een voet op de volgende verdieping zette

Ik werd misselijk in mijn maag, vermomd door wat ik zag

Mensen die me nodig hadden in het leven die ik koos om te negeren

Stond voor me met intenties om de score gelijk te trekken

Een van hen zei: "Ken je me nog?

Ik ben de dakloze man die je niet te eten gaf, je passeerde me in mijn tijd van

behoefte

Zei alsjeblieft maar kreeg uiteindelijk geen liefde

Je verliet de club, veroordeel me en beschuldig me van drugsgebruik

Maar je wist niet dat ik een hemelse was

Engel op de aardse zoektocht stelt je moreel op de proef

Je ging weg in de gedachte dat je nooit meer terugkwam of je stress gaf

Dat ene geweldige gebaar zonder twijfel met een zegen

Dus nu zul je de pijn voelen van degenen tegen wie je nooit ja hebt gezegd

Zeven jaar lang, zoals ze deden, zonder redding

De horror in het veld zonder brief zal je investeren

De cyclus die zich eeuwig herhaalt, tenzij je»

Besluit om naar de laatste fase te gaan

Maar het is je laatste, hierna kun je de pagina niet meer omslaan

Ik zei: laten we gaan, zonder idee waar ik naartoe zou worden gestuurd

Wetende dat dit het was, terug naar de roltrap waar ik naartoe ging

De laatste en slechtste verdieping was zo diep als de kern van de aarde

Ik was nerveuzer dan de eerste horde die door de kerkdeur liep

Ik kreeg de opdracht om bij een muur met twee spleten te zitten

Ongeveer 2,5 cm en lengte 1 inch breed

Toen ze opengingen, zei iemand kijk naar binnen

Ik was zo versteend dat ik vroeg of ik kon weigeren en zei geweigerd

De overlevingskansen werden in twijfel getrokken

Ik keek passief naar binnen en realiseerde me dat ik echt naar buiten keek

Ik zag een boom zonlicht en ik stond op

Zodra een sprankje hoop zich openbaarde, sloten de spleten zich weer

Opnieuw werd ik me bewust van mijn situatie

Dezelfde stem zei kijk achter je

En toen ik het deed, was het zo'n last

Om elke persoon vanaf de eerste twee niveaus van de derde vleugel te zien

Ik wist toen dat ik het verprutst had, en had beter moeten kiezen

In plaats van één voor één moest ik het allemaal samen onder ogen zien

Hoe lang blijf ik hier, vertel het me alsjeblieft?

Closter-fobisch in een kleine cel waar ze me in de maling nemen

Een stem zei: denk na en spoel terug

De hele tijd dat je onbewust opgesloten zat in schuld van je eigen geest

In deze twee spleten in je ogen

Dus begrijp dat als je doorgaat met zuiveren, deze gedachten in je blijven

Maar iets moest je leren

We hadden geen gezag over je hersenen, je hebt de macht om je vrij te laten