Voices - Judy Collins

Once upon a time in another world

On a hill that overlooked the sea

There was once a garden of beauty and of grace

Lovely as a dream could ever be.

Then the roses bled and the lilies broke

On the day that death came to the garden

Hidden in the flowers, meant to break the heart

Flames that burst like blossoms in the garden.

Can’t you hear the voices from across the sea

Calling from the ruins of the garden

Calling out to you, calling out to me,

Save us from the darkness that has fallen

On our lovely garden

Name them all by heart, name them one by one

Countries where a child has lost tomorrow

Count the deadly flowers in the fields and woods

Count them like a rosary of sorrow.

Can’t you hear the voices from across the sea

Calling from the ruins of the garden

Calling out to you, calling out to me,

Save us from the darkness that has fallen

On our lovely garden.

Where the children played in the summer light

Running through the flowers on the hill

Laughter in their voices, hope within their hearts

Knowing they would live forever more.

I have seen a child barely five or six,

Counting bombs and tears, his childhood broken,

Give him back the garden, give him back his life

Give him back a world where love is spoken.

Let us join our voices far across the sea

Singing all together of the garden,

Let the roses bloom, let the lillies grow,

Let us live together for the children,

In our lovely garden.

Er was eens in een andere wereld

Op een heuvel met uitzicht op de zee

Er was eens een tuin van schoonheid en genade

Zo mooi als een droom ooit zou kunnen zijn.

Toen bloedden de rozen en braken de lelies

Op de dag dat de dood in de tuin kwam

Verborgen in de bloemen, bedoeld om het hart te breken

Vlammen die uitbarsten als bloesems in de tuin.

Kun je de stemmen van over de zee niet horen?

Bellen vanuit de ruïnes van de tuin

Roepen naar jou, roepen naar mij,

Red ons van de duisternis die is gevallen

Op onze mooie tuin

Noem ze allemaal uit hun hoofd, noem ze een voor een

Landen waar een kind morgen heeft verloren

Tel de dodelijke bloemen in de velden en bossen

Tel ze als een rozenkrans van verdriet.

Kun je de stemmen van over de zee niet horen?

Bellen vanuit de ruïnes van de tuin

Roepen naar jou, roepen naar mij,

Red ons van de duisternis die is gevallen

Op onze mooie tuin.

Waar de kinderen speelden in het zomerlicht

Rennen door de bloemen op de heuvel

Gelach in hun stem, hoop in hun hart

Wetend dat ze voor altijd zouden leven.

Ik heb een kind van amper vijf of zes gezien,

Bommen en tranen tellend, zijn jeugd gebroken,

Geef hem de tuin terug, geef hem zijn leven terug

Geef hem een ​​wereld terug waar liefde wordt gesproken.

Laten we onze stemmen vervoegen tot ver over de zee

Samen zingend van de tuin,

Laat de rozen bloeien, laat de lelies groeien,

Laten we samen leven voor de kinderen,

In onze heerlijke tuin.