Song for Duke - Judy Collins

I didn’t even know the man

I didn’t know the man himself

Even though his music filled my life

As it has so many others

I knew that he had died that week

After fighting death a year or more

But I had had a rule before

That funerals were a waste of flowers

But something said I had to go

To be a witness to his gift of love

A man who never once gave up on life

Until death took him in his tracks

The people stood around the church

Ten thousand people there they say, or more

Black and white, rich and poor

Together they were there to say farewell

In New York City it had rained that day

The streets were silver and the sky was gray

But in the church the music soared and sang

And seemed to fill the air with shining sun

The man was a hero

He played the music of our souls

He knew that we all have in us

A place where beauty always grows

Outside in the streets again

The people wandered through the falling rain

They waved their hands and dried their tears

And turned to go about their lives again

But none of us will be the same

If we hear the things his music says

That loving is the gift of life

And making music was his way of love

The man was a hero

He played the music of our souls

He knew that we all have in us

A place where beauty always grows

Ik kende de man niet eens

Ik kende de man zelf niet

Ook al vulde zijn muziek mijn leven

Zoals er zo veel meer zijn

Ik wist dat hij die week was overleden

Na een jaar of langer tegen de dood te hebben gevochten

Maar ik had al eerder een regel

Dat begrafenissen een verspilling van bloemen waren

Maar iets zei dat ik moest gaan

Getuige zijn van zijn geschenk van liefde

Een man die het leven nooit opgaf

Tot de dood hem in zijn sporen nam

De mensen stonden rond de kerk

Tienduizend mensen daar zeggen ze, of meer

Zwart en wit, rijk en arm

Samen waren ze er om afscheid te nemen

In New York City had het die dag geregend

De straten waren zilver en de lucht was grijs

Maar in de kerk galmde en zong de muziek

En leek de lucht te vullen met stralende zon

De man was een held

Hij speelde de muziek van onze ziel

Hij wist dat we allemaal in ons hebben

Een plek waar schoonheid altijd groeit

Weer buiten op straat

De mensen dwaalden door de vallende regen

Ze zwaaiden met hun handen en droogden hun tranen

En draaiden zich om om hun leven weer op te pakken

Maar niemand van ons zal hetzelfde zijn

Als we de dingen horen die zijn muziek zegt

Dat liefhebben het geschenk van het leven is

En muziek maken was zijn manier van liefde

De man was een held

Hij speelde de muziek van onze ziel

Hij wist dat we allemaal in ons hebben

Een plek waar schoonheid altijd groeit