Secret Gardens - Judy Collins

My grandmother’s house is still there but it isn’t the same

A plain wooden cottage, a patch of brown lawn

And a fence that hangs standing and sighing in the Seattle rain

I drive past the strangers and wish they could see what I see

A tangle of summer birds flying in sunlight

A forest of lilies, an orchard of apricot trees

Secret gardens of the heart where the flowers bloom forever

I see you shining through the night in the ice and snow of winter

Great grandfather’s house is still there but it isn’t the same

The barn is torn down and the fences are gone

The Idaho wind blows the topsoil away every spring

I still see the ghosts of the people I knew long ago

Inside the old kitchen they bend and they sigh

My life passed them up and the world in it’s way passed them by

Secret gardens of the heart where the old stay young forever

I see you shining through the night in the ice and snow of winter

But most of all it is me who has changed but I’m still the same

That’s me at the weddings, that’s me at the graves

Dressed like the people who once looked so grown up and brave

I look in the mirror through the eyes of the child that was me

I see willows bending, the season is spring

Silver blue sailing birds fly with the sun on their wings

Secret gardens of the heart where the dreams live on forever

I see you shining through the night in the ice and snow of winter

Secret gardens of the heart where the flowers bloom forever

I see you shining through the night in the ice and snow of winter

Het huis van mijn oma staat er nog, maar het is niet hetzelfde

Een eenvoudig houten huisje, een stukje bruin gazon

En een hek dat staande en zuchtend hangt in de regen van Seattle

Ik rijd langs de vreemden en zou willen dat ze konden zien wat ik zie

Een wirwar van zomervogels die in het zonlicht vliegen

Een bos van lelies, een boomgaard met abrikozenbomen

Geheime tuinen van het hart waar de bloemen voor altijd bloeien

Ik zie je door de nacht schijnen in het ijs en de sneeuw van de winter

Het huis van overgrootvader staat er nog, maar het is niet hetzelfde

De schuur is afgebroken en de hekken zijn weg

De wind van Idaho blaast elk voorjaar de bovengrond weg

Ik zie nog steeds de geesten van de mensen die ik lang geleden kende

In de oude keuken buigen ze zich en zuchten

Mijn leven ging aan hen voorbij en de wereld op zijn manier ging aan hen voorbij

Geheime tuinen van het hart waar de ouderen voor altijd jong blijven

Ik zie je door de nacht schijnen in het ijs en de sneeuw van de winter

Maar bovenal ben ik het die veranderd is, maar ik ben nog steeds dezelfde

Dat ben ik op de bruiloften, dat ben ik op de graven

Gekleed als de mensen die er ooit zo volwassen en dapper uitzagen

Ik kijk in de spiegel door de ogen van het kind dat ik was

Ik zie wilgen buigen, het seizoen is lente

Zilverblauwe zeilvogels vliegen met de zon op hun vleugels

Geheime tuinen van het hart waar de dromen voor altijd voortleven

Ik zie je door de nacht schijnen in het ijs en de sneeuw van de winter

Geheime tuinen van het hart waar de bloemen voor altijd bloeien

Ik zie je door de nacht schijnen in het ijs en de sneeuw van de winter