Nightingale I - Judy Collins

Jacob’s heart bent with fear

Like a bow with death for its arrow

In Vain he search for the final truth

To set his soul free of doubt

Over the mountains he walked

With his head bent searching for reasons

Then he called out to God

For help and climbed to the top of a hill

Wind swept the sunlight through the wheat fields

In the orchard the nightingale sang

While the plums that she broke with her brown beak

Tomorrow would turn in to songs

Then she flew up through the rain

With the sun silver bright on her feathers

Jacob put back his frowns and sighed and walked

Back down the hill

God doesn’t answer me and

He never will

Jacobs hart boog van angst

Als een boog met de dood als pijl

Tevergeefs zoekt hij naar de laatste waarheid

Om zijn ziel vrij te maken van twijfel

Over de bergen liep hij

Met gebogen hoofd op zoek naar redenen

Toen riep hij naar God

Voor hulp en klom naar de top van een heuvel

Wind veegde het zonlicht door de korenvelden

In de boomgaard zong de nachtegaal

Terwijl de pruimen die ze brak met haar bruine snavel

Morgen zou veranderen in liedjes

Toen vloog ze omhoog door de regen

Met de zon zilver helder op haar veren

Jacob schoof zijn frons terug en zuchtte en liep

Terug de heuvel af

God antwoordt me niet en

Hij zal nooit