La Colombe - Judy Collins

Why all these bugles crying for squads of young men drilled

To kill and to be killed and waiting by this train?

Why the orders loud and hoarse, why the engine’s groaning cough

As it strains to drag us off into the holocaust?

Why crowds who sing and cry, and shout and fling us flowers

And trade their right for ours to murder and to die?

The dove has torn her wings so no more songs of love

We are not here to sing, we’re here to kill the dove

Why has this moment come when childhood has to die

When hope shrinks to a sigh and speech into a drum?

Why are they pale and still, young boys trained overnight

Conscripts forced to fight and dressed in gray to kill?

These rain clouds massing tight, this train load battle bound

This moving burial ground sent thundering toward the night

Why statues towering brave above the last defeat

Old word and lies repeat across the new made grave?

Why the same still birth that victory always brought

These hoards of glory bought by men with mouths of earth?

Dead ash without a spark where cities glittered bright

For guns probe every light and crush it in the dark

And why your face undone with jagged lines of tears

That gave in those first years all peace I ever won?

Your body in the gloom, the platform fading back

Your shadow on the track, a flower on a tomb

And why these days ahead when I must let you cry

And live prepared to die as if our love were dead?

Waarom al deze trompetten huilend om squadrons jonge mannen boorden?

Om te doden en om gedood te worden en te wachten bij deze trein?

Waarom de bevelen luid en hees, waarom het kreunen van de motor?

Omdat het zich inspant om ons de holocaust in te slepen?

Waarom menigten die zingen en huilen, en schreeuwen en ons bloemen gooien

En hun recht verruilen voor het onze om te moorden en te sterven?

De duif heeft haar vleugels gescheurd, dus geen liefdesliedjes meer

We zijn hier niet om te zingen, we zijn hier om de duif te doden

Waarom is dit moment gekomen waarop de kindertijd moet sterven?

Wanneer hoop ineenkrimpt tot een zucht en spraak tot een trommel?

Waarom zijn ze bleek en stil, jonge jongens die van de ene op de andere dag getraind zijn?

Dienstplichtigen gedwongen te vechten en in het grijs gekleed om te doden?

Deze regenwolken pakken zich samen, deze treinlading strijd gebonden

Deze bewegende begraafplaats stuurde donderend naar de nacht

Waarom standbeelden dapper boven de laatste nederlaag uittorenen?

Oud woord en leugens herhalen zich over het nieuw gemaakte graf?

Waarom dezelfde doodgeboorte die overwinning altijd bracht

Deze schatten van glorie gekocht door mannen met monden van aarde?

Dode as zonder vonk waar steden fonkelden

Voor geweren sondeer elk licht en verpletter het in het donker

En waarom je gezicht ongeschonden is met gekartelde lijnen van tranen

Dat gaf in die eerste jaren alle rust die ik ooit heb gewonnen?

Je lichaam in de duisternis, het platform vervaagt

Je schaduw op het spoor, een bloem op een graf

En waarom deze dagen in het verschiet, wanneer ik je moet laten huilen?

En leven bereid om te sterven alsof onze liefde dood is?