Song for Martin - Judy Collins, Kenny White

In Rough Rock, Arizona, he lived for many years alone

A gangly kid from Colorado who could sing the sweetest songs

I first heard Woody’s songs from him in a cabin in the snow

Seems like it was yesterday but it was years and years ago

He moved to Arizona in nineteen sixty one

Got a job at the Indian school, he was livin' in the sun

My life was movin' fast by now, I was always on the run

My country life was far behind and the circus had begun

Marty I know it got lonely out there

Coyotes cryin' at midnight in the cold desert air

The heart that sorrow broke in you could never be repaired

Mart I know I let you down somewhere

I knew that me and Marty, we should have been good friends

I always knew the paths we walked, we were meant to cross again

We talked on the telephone maybe once or twice a year

His voice was so familiar, his memory was clear

I’ll never know what brought him to where he finally stood

A shotgun pointed at his head in a cabin in the woods

But somehow I can hear, it struck my heart as well

For the unknown man who needs a hand, for the friend I’ll never know

Marty I know it got lonely out there

Coyotes cryin' at midnight in the cold desert air

The heart that sorrow broke in you could never be repaired

Hey, Mart I know I let you down somewhere

In Rough Rock, Arizona, woonde hij vele jaren alleen

Een slungelige jongen uit Colorado die de liefste liedjes kon zingen

Ik hoorde Woody's liedjes voor het eerst van hem in een hut in de sneeuw

Het lijkt alsof het gisteren was, maar het was jaren en jaren geleden

Hij verhuisde naar Arizona in negentien eenenzestig

Ik heb een baan op de Indiase school, hij leefde in de zon

Mijn leven ging nu snel, ik was altijd op de vlucht

Mijn landleven lag ver achter en het circus was begonnen

Marty, ik weet dat het eenzaam werd daarbuiten

Coyotes huilen om middernacht in de koude woestijnlucht

Het hart dat verdriet in je brak, zou nooit meer hersteld kunnen worden

Mart, ik weet dat ik je ergens in de steek heb gelaten

Ik wist dat ik en Marty goede vrienden hadden moeten zijn

Ik heb altijd geweten dat de paden die we bewandelden, we moesten elkaar weer kruisen

We spraken misschien een of twee keer per jaar aan de telefoon

Zijn stem was zo vertrouwd, zijn geheugen was duidelijk

Ik zal nooit weten wat hem heeft gebracht waar hij uiteindelijk stond

Een jachtgeweer op zijn hoofd gericht in een hut in het bos

Maar op de een of andere manier kan ik het horen, het trof ook mijn hart

Voor de onbekende man die hulp nodig heeft, voor de vriend die ik nooit zal kennen

Marty, ik weet dat het eenzaam werd daarbuiten

Coyotes huilen om middernacht in de koude woestijnlucht

Het hart dat verdriet in je brak, zou nooit meer hersteld kunnen worden

Hé, Mart, ik weet dat ik je ergens teleurstel