Altitude - Jonwayne

They say a man is immature until the sun is in his hands,

And the fields start to die.

Don’t stand upon his land, you can stand up to the cloud

And never understand there’s a big man crying

He never learn to laugh, when I’ll die I’m gonna sit up in my casket

Held my family like it’s the last time I’ll have it.

You know I’m trying not to take this gratitude for granted,

I know I got a heart that could be harder than some granite.

This graph I got this hand is getting drastic, crafted

Something bad if you taking over what I can

Do you call it magic

A blood is lavender.

They called me a romantic.

As hopeless as I am, love paralyzed.

Strained in this quick sandy call it place to camping,

My homie smoking weed beside a fireplace,

Decide to lock out the cabin, I guess.

That’s all you can get

For?

your neck.

I’m high struggle?

They got to follow next, you don’t believe me

But I seize 'em when the breezes from the coast touch a boat

with a thirty thousands in coach

Little Nemo when the clock strikes 12 upon the bed post.

Flying cigarettes,

so when my memory they press the wax to 12 inch so they could drop in.

So ironic, like my generation representing city populace.

Raise the roof upon to me, I stay on top of it.

I’m forty thousands leagues above under-stuffed in the sarcophagus.

Coffin?

articles under waterfalls prisons caught my eye, it was love at first

optical,??

to life, these people would die for it.

But I’m ahead of all these bitches, in the skyfall

Sharper than the sliver of light and a broken soul

They cut into my skin, them faces on the?

I swear to God I saw my dead friends in the sand doom faces they blew away in

the wind

I knew They had to.

It’s called to never giving up when all the pieces in background are crumbling

in the dust,

My clock is mumbling once while the Earth’s blood boils up under the crust.

It’s called to never giving up when all the pieces in background are crumbling

in the dust,

My clock is mumbling once while the Earth’s blood boils up under the crust.

I’m losing altitude, you’re losing trust because they count on you.

Everybody wants to be the alpha dude.

Ze zeggen dat een man onvolwassen is totdat de zon in zijn handen is,

En de velden beginnen te sterven.

Sta niet op zijn land, je kunt opstaan ​​​​tegen de cloud

En begrijp nooit dat er een grote man huilt

Hij leert nooit te lachen, als ik sterf, ga ik rechtop in mijn kist zitten

Ik heb mijn gezin vastgehouden alsof het de laatste keer is dat ik het heb.

Je weet dat ik probeer deze dankbaarheid niet als vanzelfsprekend te beschouwen,

Ik weet dat ik een hart heb dat harder kan zijn dan wat graniet.

Deze grafiek die ik deze hand heb, wordt drastisch, gemaakt

Iets ergs als je overneemt wat ik kan

Noem je het magie?

Een bloed is lavendel.

Ze noemden me een romanticus.

Hoe hopeloos ik ook ben, de liefde is verlamd.

Gespannen in deze snelle zanderige noem het maar een plek om te kamperen,

Mijn homie die wiet rookt naast een open haard,

Besluit om de cabine buiten te sluiten, denk ik.

Dat is alles wat je kunt krijgen

Voor?

jouw nek.

Ik ben een hoge strijd?

Ze moeten volgen, je gelooft me niet

Maar ik grijp ze wanneer de bries van de kust een boot raakt

met dertigduizend in touringcar

Kleine Nemo als de klok 12 slaat op de bedstijl.

Vliegende sigaretten,

dus in mijn geheugen drukken ze de was op 12 inch zodat ze erin konden vallen.

Zo ironisch, zoals mijn generatie die de stadsbevolking vertegenwoordigt.

Hef het dak op mij, ik blijf er bovenop.

Ik ben veertigduizend mijlen boven ondergepropt in de sarcofaag.

Lijkkist?

artikelen onder watervallen gevangenissen trokken mijn aandacht, het was eerst liefde

optisch,??

leven, zouden deze mensen ervoor sterven.

Maar ik ben al deze bitches voor, in de lucht

Scherper dan het straaltje licht en een gebroken ziel

Ze sneden in mijn huid, die gezichten op de?

Ik zweer bij God dat ik mijn dode vrienden zag in de zanddoemgezichten waarin ze wegbliezen

de wind

Ik wist dat ze moesten.

Het heet om nooit op te geven als alle stukjes op de achtergrond afbrokkelen

in het stof,

Mijn klok mompelt een keer terwijl het bloed van de aarde onder de aardkorst kookt.

Het heet om nooit op te geven als alle stukjes op de achtergrond afbrokkelen

in het stof,

Mijn klok mompelt een keer terwijl het bloed van de aarde onder de aardkorst kookt.

Ik verlies hoogte, jij verliest het vertrouwen omdat ze op jou rekenen.

Iedereen wil de alfaman zijn.