Prodigal Like Me - Jonny Diaz

Joshua blow your trumpets towards the walls around my heart

And you better bring your army, come and tear my world apart

Moses help me wander from the desert that I’ve found

'Cause it feels like forever since my knees have touched the ground

I never thought I would be this way to let what we were begin to fade

I never thought I could say goodbye to all we had

I never thought I would come to be alone with all my apathy

I never thought You could still love a prodigal like me

David grab a stone and sling it toward my giant pride

Debra call the troops 'cause I’m ready for a fight

Peter, there’s a roaster, did you once again deny?

Or am I the guilty one who can’t look Him in the eye?

I never thought I would be this way to let what we were begin to fade

I never thought I could say goodbye to all we had

I never thought I would come to be alone with all my apathy

I never thought You could still love a prodigal like

Me with so much sin and shame

In need of such amazing grace

But still I find I turn away from You

I never thought I would be this way to let what we were begin to fade

I never thought I could say goodbye to all we had

I never thought I would come to be alone with all my apathy

I never thought You would still be there waiting patiently

I never thought You could still love a prodigal like me

Jozua blaast je trompetten naar de muren rond mijn hart

En je kunt maar beter je leger meenemen, kom en verscheur mijn wereld

Mozes help me dwalen uit de woestijn die ik heb gevonden

Want het voelt als een eeuwigheid sinds mijn knieën de grond hebben geraakt

Ik had nooit gedacht dat ik zo zou zijn om te laten vervagen wat we waren

Ik had nooit gedacht dat ik afscheid kon nemen van alles wat we hadden

Ik had nooit gedacht dat ik alleen zou komen met al mijn apathie

Ik had nooit gedacht dat je nog steeds van een verloren zoon als ik zou kunnen houden

David grijpt een steen en slingert hem naar mijn gigantische trots

Debra bel de troepen want ik ben klaar voor een gevecht

Peter, er is een koffiebrander, ontkende je nogmaals?

Of ben ik de schuldige die Hem niet in de ogen kan kijken?

Ik had nooit gedacht dat ik zo zou zijn om te laten vervagen wat we waren

Ik had nooit gedacht dat ik afscheid kon nemen van alles wat we hadden

Ik had nooit gedacht dat ik alleen zou komen met al mijn apathie

Ik had nooit gedacht dat je nog steeds van een verloren zoon zou kunnen houden

Ik met zoveel zonde en schaamte

Zo'n geweldige genade nodig

Maar toch merk ik dat ik me van U afwend

Ik had nooit gedacht dat ik zo zou zijn om te laten vervagen wat we waren

Ik had nooit gedacht dat ik afscheid kon nemen van alles wat we hadden

Ik had nooit gedacht dat ik alleen zou komen met al mijn apathie

Ik had nooit gedacht dat je daar nog steeds geduldig zou wachten

Ik had nooit gedacht dat je nog steeds van een verloren zoon als ik zou kunnen houden