White Wilderness - John Vanderslice

The sky was growing pale

So we held on to the twisted trail

The ground was getting cold

It was too far out to turn around and go home

The moon rose dim above

It was impossible to tell what time it was

The snow fell, lightly at first

It dusted the path, it frosted your hair

The snow fell, I stumbled you laughed

We hoped and we hoped the snow wouldn’t last

The light was sure to fail

And our hold on that twisted trail

For we were unprepared

Our path had slowly disappeared

De lucht werd bleek

Dus hielden we vast aan het kronkelige pad

De grond werd koud

Het was te ver weg om om te draaien en naar huis te gaan

De maan kwam schemerig boven

Het was onmogelijk om te zeggen hoe laat het was

De sneeuw viel, eerst lichtjes

Het stofte het pad af, het bevroor je haar

De sneeuw viel, ik struikelde je lachte

We hoopten en we hoopten dat de sneeuw niet zou duren

Het licht zou zeker falen

En onze greep op dat kronkelige pad

Want we waren niet voorbereid

Ons pad was langzaam verdwenen