The Minstrel Boy - John McCormack

The minstrel boy to the war has gone

In the ranks of death you will find him;

His father’s sword he had girded on

And his wild harp slung behind him;

«Land of Song!»

said the warrior bard

«Tho' all the world betrays thee

One sword, at least, thy rights shall guard

One faithful heart shall praise thee!»

The minstrel fell but the foeman’s chain

Could not bring that proud soul under;

The harp he loved ne’er spoke again

For he tore its chords asunder;

And said: «No chain shall sully thee

Thou soul of love and bravery!

Thy songs were made for the pure and free

They shall never sound in slavery!»

De minstreeljongen van de oorlog is weg

In de gelederen van de dood zul je hem vinden;

Het zwaard van zijn vader dat hij had omgord

En zijn wilde harp hing achter hem aan;

«Land van het lied!»

zei de krijgersbard

"Tho' de hele wereld u verraadt"

Eén zwaard, tenminste, uw rechten zullen bewaken

Eén trouw hart zal u loven!»

De minstreel viel, maar de ketting van de vijand

Kon die trotse ziel er niet onder brengen;

De harp waarvan hij hield, sprak nooit meer

Want hij scheurde de akkoorden uit elkaar;

En zei: «Geen ketting zal u bezoedelen»

Gij ziel van liefde en moed!

Uw liedjes zijn gemaakt voor het pure en gratis

Ze zullen nooit in slavernij klinken!»