Winds Of The Old Days - Joan Baez

The lady’s adrift in a foreign land

Singing on issues both humble and grand

A decade flew past her and there on the page

She read that the prince had returned to the stage

Hovering near treacherous waters

A friend saw her drifting and caught her

Unguarded fantasies flying too far

Memories tumbling like sweets from a jar

And take me down to the harbor now

Grapes of the summer are low on the bough

Ghosts of my history will follow me there

And the winds of the old days will blow through my hair

Breath on an undying ember

It doesn’t take much to remember

Those eloquent songs from the good old days

That set us to marching with banners ablaze

But reporters, there’s no sense in prying

Our blue-eyed son’s been denying

The truths that are wrapped in a mystery

The sixties are over so set him free

And take me down to the harbor now

Grapes of the summer are low on the bough

Ghosts of my history will follow me there

And the winds of the old days will blow through my hair

Why do I sit the autumnal judge

Years of self-righteousness will not budge

Singer or savior, it was his to choose

Which of us knows what was his to lose

Because idols are best when they’re made of stone

A savior’s a nuisance to live with at home

Stars often fall, heroes go unsung

And martyrs most certainly die too young

So thank you for writing the best songs

Thank you for righting a few wrongs

You’re a savage gift on a wayward bus

But you stepped down and you sang to us

And get you down to the harbor now

Most of the sour grapes are gone from the bough

Ghosts of Johanna will visit you there

And the winds of the old days will blow through your hair

De dame op drift in een vreemd land

Zingen over zowel nederige als grootse kwesties

Een decennium vloog aan haar voorbij en daar op de pagina

Ze las dat de prins was teruggekeerd naar het podium

Zweven in de buurt van verraderlijke wateren

Een vriend zag haar afdrijven en ving haar op

Onbewaakte fantasieën vliegen te ver

Herinneringen tuimelen als snoepjes uit een pot

En breng me nu naar de haven

Druiven van de zomer staan ​​laag op de tak

Geesten uit mijn geschiedenis zullen me daar volgen

En de wind van weleer zal door mijn haren waaien

Adem op een onsterfelijke sintel

Er is niet veel voor nodig om te onthouden

Die welsprekende liedjes uit de goede oude tijd

Dat zette ons aan tot marcheren met banners in vuur en vlam

Maar verslaggevers, het heeft geen zin om te gluren

Onze zoon met blauwe ogen heeft ontkend

De waarheden die zijn verpakt in een mysterie

De jaren zestig zijn voorbij, dus laat hem vrij

En breng me nu naar de haven

Druiven van de zomer staan ​​laag op de tak

Geesten uit mijn geschiedenis zullen me daar volgen

En de wind van weleer zal door mijn haren waaien

Waarom zit ik voor de herfstrechter?

Jaren van zelfingenomenheid zullen niet wijken

Zanger of redder, het was aan hem om te kiezen

Wie van ons weet wat hij moest verliezen?

Omdat idolen het mooist zijn als ze van steen zijn gemaakt

Een redder is vervelend om thuis mee samen te leven

Sterren vallen vaak, helden worden miskend

En martelaren sterven zeker te jong

Dus bedankt voor het schrijven van de beste nummers

Bedankt voor het rechtzetten van een paar fouten

Je bent een wilde gave in een eigenzinnige bus

Maar je trad af en je zong voor ons

En breng je nu naar de haven

De meeste zure druiven zijn van de tak gegaan

Geesten van Johanna zullen je daar bezoeken

En de wind van weleer zal door je haren waaien