Sweet Sir Galahad - Joan Baez

Sweet Sir Galahad

came in through the window

in the night when

the moon was in the yard.

He took her hand in his

and shook the long hair

from his neck and he told her

she’d been working much too hard.

It was true that ever since the day

her crazy man had passed away

to the land of poet’s pride,

she laughed and talked alot

with new people on the block

but always at evening time she cried.

And here’s to the dawn of their days.

She moved her head

a little down on the bed

until it rested softly on his knee.

And there she dropped her smile

and there she sighed awhile,

and told him all the sadness

of those years that numbered three.

Well you know I think my fate’s belated

because of all the hours I waited

for the day when I’d no longer cry.

I get myself to work by eight

but oh, was I born too late,

and do you think I’ll fail

at every single thing I try?

And here’s to the dawn of their days.

He just put his arm around her

and that’s the way I found her

eight months later to the day.

The lines of a smile erased

the tear tracks upon her face,

a smile could linger, even stay.

Sweet Sir Galahad went down

with his gay bride of flowers,

the prince of the hours

of her lifetime.

And here’s to the dawn

of their days,

of their days.

© 1968, 1970 Chandos Music (ASCAP)

Lieve heer Galahad

kwam binnen via het raam

in de nacht wanneer

de maan stond in de tuin.

Hij nam haar hand in de zijne

en schudde het lange haar

uit zijn nek en hij vertelde haar

ze had veel te hard gewerkt.

Het was waar dat sinds de dag

haar gekke man was overleden

naar het land van de trots van de dichter,

ze lachte en praatte veel

met nieuwe mensen in de buurt

maar altijd 's avonds huilde ze.

En hier is tot het begin van hun dagen.

Ze bewoog haar hoofd

een beetje naar beneden op het bed

totdat het zacht op zijn knie rustte.

En daar liet ze haar glimlach vallen

en daar zuchtte ze even,

en vertelde hem al het verdriet

van die jaren die er drie waren.

Nou, je weet dat ik denk dat mijn lot laat is

vanwege alle uren die ik heb gewacht

voor de dag dat ik niet meer zou huilen.

Ik zorg dat ik om acht uur aan het werk ben

maar oh, was ik te laat geboren,

en denk je dat ik zal falen?

bij alles wat ik probeer?

En hier is tot het begin van hun dagen.

Hij sloeg gewoon zijn arm om haar heen

en zo heb ik haar gevonden

acht maanden later op de dag.

De lijnen van een glimlach gewist

de traansporen op haar gezicht,

een glimlach kan blijven hangen, zelfs blijven.

Lieve Sir Galahad ging ten onder

met zijn vrolijke bloemenbruid,

de prins van de uren

van haar leven.

En hier is tot de dageraad

van hun dagen,

van hun dagen.

© 1968, 1970 Chandos Muziek (ASCAP)