To Bobby - Joan Baez

I’ll put flowers at your feet,

And I will sing to you so sweet,

And hope my words will carry home to your heart.

You left us marching on the road,

And said how heavy was the load —

The years were young, the struggle barely at its start.

Do you hear the voices in the night, Bobby

They’re crying for you

See the children in the mrning light, Bobby

They’re dying

No one could say it like you said it;

We’d only try and just forget it.

You sood alone upon the mountain 'til it was sinking,

And in a frenczy we tried to reach you

With looks and letters we would beseech you —

Never knowing what, where or how you were thinking.

Do you hear the voices in the night, Bobby

They’re crying for you

See the children in the morning light, Bobby

They’re dying

Perhaps the pictures in the Times

Could no longer be put in rhymes,

When all the eyes of starving children are wide open.

You cast aside the cursed crown,

And put your magic into a sound

That made me think your heart was aching, or even broken

But if God hears my complaint He will forgive you,

And so will I, in all respect, I’ll just relive you

And likewise you must understand the things we give you:

Like these flowers at yur door,

And scribbled notes about the war.

We’re only saying that time is short and there is work to do.

And we’re stilll marching on the streets

With little victories and big defeats,

But there is joy, and there is hope, and there’s a place for you.

Do you hear the voices in the night, Bobby

They’re crying for you

See the children in the morning light, Bobby

They’re dying

Ik zal bloemen aan je voeten leggen,

En ik zal zo lief voor je zingen,

En ik hoop dat mijn woorden je naar je hart zullen dragen.

Je liet ons marcheren op de weg,

En zei hoe zwaar de last was —

De jaren waren jong, de strijd nauwelijks aan het begin.

Hoor je de stemmen in de nacht, Bobby

Ze huilen om je

Zie de kinderen in het ochtendlicht, Bobby

Ze gaan dood

Niemand kon het zeggen zoals jij het zei;

We zouden het alleen maar proberen en het gewoon vergeten.

Je zoemde alleen op de berg tot hij zonk,

En in een razernij probeerden we je te bereiken

Met blikken en brieven zouden we u smeken —

Nooit weten wat, waar of hoe je dacht.

Hoor je de stemmen in de nacht, Bobby

Ze huilen om je

Zie de kinderen in het ochtendlicht, Bobby

Ze gaan dood

Misschien de foto's in de Times

Kon niet langer in rijmpjes worden gezet,

Wanneer alle ogen van uitgehongerde kinderen wijd open zijn.

Je wierp de vervloekte kroon opzij,

En zet je magie in een geluid

Dat deed me denken dat je hart pijn deed, of zelfs gebroken was

Maar als God mijn klacht hoort, zal Hij je vergeven,

En dat zal ik ook doen, in alle opzichten, ik zal je gewoon herbeleven

En u moet ook de dingen begrijpen die we u geven:

Zoals deze bloemen aan je deur,

En krabbelde aantekeningen over de oorlog.

We zeggen alleen dat de tijd kort is en dat er werk aan de winkel is.

En we marcheren nog steeds door de straten

Met kleine overwinningen en grote nederlagen,

Maar er is vreugde, en er is hoop, en er is een plaats voor jou.

Hoor je de stemmen in de nacht, Bobby

Ze huilen om je

Zie de kinderen in het ochtendlicht, Bobby

Ze gaan dood