Weary Mothers - Joan Baez

All the weary mothers of the earth will finally rest;

We will take their babies in our arms, and do our best.

When the sun is low upon the field,

To love and music they will yield,

And the weary mothers of the earth will rest.

And the farmer on his tractor, and beside his plow,

Will stand there in confusion as we wet his brow

With the tears of all the businessmen

Who see what they have done to him,

And the weary farmers of the earth shall rest.

And the aching workers of the world again shall sing

These words in mighty choruses to all will bring —

«We shall no longer be the poor,

For no one owns us any more,»

And the workers of the world again shall sing.

And when the soldiers burn their uniforms in every land,

And the foxholes at the borders will be left unmanned —

General, when you come for the review

The troops will have forgotten you,

And the men and women of the earth shall rest.

Alle vermoeide moeders van de aarde zullen eindelijk rusten;

We zullen hun baby's in onze armen nemen en ons best doen.

Als de zon laag op het veld staat,

Aan liefde en muziek zullen ze toegeven,

En de vermoeide moeders van de aarde zullen rusten.

En de boer op zijn tractor en naast zijn ploeg,

Zal daar in verwarring staan ​​terwijl we zijn voorhoofd nat maken

Met de tranen van alle zakenlieden

Die zien wat ze hem hebben aangedaan,

En de vermoeide boeren van de aarde zullen rusten.

En de pijnlijke arbeiders van de wereld zullen weer zingen

Deze woorden in machtige refreinen zullen iedereen brengen:

«We zullen niet langer de armen zijn,

Want niemand bezit ons meer,»

En de arbeiders van de wereld zullen opnieuw zingen.

En als de soldaten hun uniformen in elk land verbranden,

En de schuttersputjes aan de grenzen zullen onbemand blijven —

Generaal, wanneer u voor de beoordeling komt

De troepen zullen je vergeten zijn,

En de mannen en vrouwen van de aarde zullen rusten.