Stephanie's Room - Joan Baez

«You've loved me exquisitely.»

«I tried to.»

«Can we be best of friends now?»

«I never lied to you.»

«And can I love you forever?»

«Sure,» she said and smiled

«But will you?»

I wish there was some new way

To sing about a full moon

Poured down on us like a thousand rivers

In Stephanie’s room

And you said you’d remember always

The shadows on the hills below us

But will you?

You never once tried to sell me

A bill of goods I wouldn’t buy

But I’m seasoned and I know a pirate

By the devil in his eye

And the only thing you ever stole from me

Was laughter and some love I made

To fill you

White snow in the morning

Kind of frightened me

But you’d go sailing anyway

Things are different at sea

You know I’ll never try and change your habit

As sure as you know if your ship sinks

It’ll kill you

And all the lovely ladies who came before me

Are very much the same

As the others soon to follow

In your merry little game

I guess I just want to be remembered

Especially and frequently

Like Stephanie

Five red tail hawks are circling

Above us in the sky

You said they’d bring good luck

And then you said goodbye

You smiled and said, «I'll see you

Sooner than you think.»

But will you?

"Je hebt me geweldig liefgehad."

"Ik probeerde te."

"Kunnen we nu beste vrienden worden?"

"Ik heb nooit tegen jou gelogen."

"En kan ik voor altijd van je houden?"

«Natuurlijk,» zei ze en glimlachte

"Maar wil je?"

Ik wou dat er een nieuwe manier was

Om te zingen over een volle maan

Op ons neergestort als duizend rivieren

In Stephanie's kamer

En je zei dat je het je altijd zou herinneren

De schaduwen op de heuvels onder ons

Maar wil je?

Je hebt me nooit geprobeerd te verkopen

Een goederenlijst die ik niet zou kopen

Maar ik ben doorgewinterd en ik ken een piraat

Door de duivel in zijn oog

En het enige dat je ooit van me hebt gestolen

Was gelach en wat liefde die ik maakte

Om je te vullen

Witte sneeuw in de ochtend

Maakte me een beetje bang

Maar je zou toch gaan zeilen

Op zee is dat anders

Je weet dat ik nooit zal proberen je gewoonte te veranderen

Zo zeker als je weet of je schip zinkt

Het zal je doden

En alle lieve dames die voor mij kwamen

Zijn heel erg hetzelfde

Zoals de anderen binnenkort zullen volgen

In je vrolijke spelletje

Ik denk dat ik gewoon herinnerd wil worden

Vooral en vaak

Zoals Stephanie

Vijf roodstaartbuizerds cirkelen rond

Boven ons in de lucht

Je zei dat ze geluk zouden brengen

En toen zei je vaarwel

Je glimlachte en zei: "Ik zie je"

Sneller dan je denkt."

Maar wil je?