Mercy Bound - Joan Baez

Late last night I awoke in a dream

To the sound of a voice that was almost a scream

Oh oh oh

From out of the city and out of the street

Out where the wind hits the cold concrete

Oh oh oh

It’s cold outside

Darkness your enemy

No place to hide

The voice said this to me

In your doorways I have shivered

In your alleys I have gone to ground

But I will be delivered

Someday I will be mercy bound

I dreamed again it was west L. A

On a crowded street on a hot summer day

She was alone

Three months late and beginning to show

In a midriff blouse she would soon outgrow

She had no one to call

And no way home

And in my mind

I knew I’d seen myself

But in our blindness

It always seems like someone else

There I was a rag a bone

A remnant in your lost and found

I was for once truly alone

Longing to be mercy bound

And I knew that I would wander as child in the forest

Till they found me

And I called out to them but I could not penetrate the silence

All around me

And when I wake I know you’ll comfort me

And I won’t sleep again for an eternity

But others lie awake at night

In desperation more profound

And the coming of the morning light

Will not see them mercy bound

And some will never dream again

From sleeping on the ground

Just longing to belong

And dying to be mercy bound

Oh please don’t stop your dreaming

Someday we’ll all be mercy bound

Gisteravond laat werd ik wakker in een droom

Op het geluid van een stem die bijna een schreeuw was

Oh Oh oh

Van buiten de stad en van de straat

Waar de wind het koude beton raakt

Oh Oh oh

Het is koud buiten

Duister je vijand

Geen plaats om te verstoppen

De stem zei dit tegen mij

In je deuropeningen heb ik gehuild

In je steegjes ben ik naar de grond gegaan

Maar ik zal worden afgeleverd

Op een dag zal ik aan genade gebonden zijn

Ik droomde weer dat het west L. A . was

In een drukke straat op een warme zomerdag

Ze was alleen

Drie maanden te laat en begint zichtbaar te worden

In een middenrifblouse zou ze snel ontgroeien

Ze had niemand om te bellen

En geen weg naar huis

En in mijn gedachten

Ik wist dat ik mezelf had gezien

Maar in onze blindheid

Het lijkt altijd op iemand anders

Daar was ik een vod een bot

Een overblijfsel in je gevonden voorwerpen

Ik was voor een keer echt alleen

Verlangen om aan genade gebonden te zijn

En ik wist dat ik als kind door het bos zou dwalen

Tot ze me vonden

En ik riep naar hen, maar ik kon de stilte niet doordringen

Overal om me heen

En als ik wakker word, weet ik dat je me zult troosten

En ik zal voor eeuwig niet meer slapen

Maar anderen liggen 's nachts wakker

In wanhoop dieper

En de komst van het ochtendlicht

Zal ze niet genade gebonden zien

En sommigen zullen nooit meer dromen

Van slapen op de grond

Gewoon verlangen om erbij te horen

En sterven om barmhartigheid gebonden te zijn

Oh, stop alsjeblieft niet met dromen

Op een dag zullen we allemaal aan genade gebonden zijn