Love Song To A Stranger - Joan Baez

How long since I’ve spent a whole night in a twin bed with a stranger

His warm arms all around me?

How long since I’ve gazed into dark eyes that melted my soul down

To a place where it longs to be?

All of your history has little to do with your face

You’re mainly a mystery with violins filling in space

You stood in the nude by the mirror and picked out a rose

From the bouquet in our hotel

And lay down beside me again and I watched the rose

On the pillow where it fell

I sank and I slept in a twilight with only one care

To know that when day broke and I woke that you’d still be there

The hours for once they passed slowly, unendingly by Like a sweet breeze on a field

Your gentleness came down upon me and I guess I thanked you

When you caused me to yield

We spoke not a sentence and took not a footstep beyond

Our two days together which seemingly soon would be gone

Don’t tell me of love everlasting and other sad dreams

I don’t want to hear

Just tell me of passionate strangers who rescue each other

From a lifetime of cares

Because if love means forever, expecting nothing returned

Then I hope I’ll be given another whole lifetime to learn

Because you gave to me oh so many things it makes me wonder

How they could belong to me And I gave you only my dark eyes that melted your soul down

To a place where it longs to be

Hoe lang geleden heb ik een hele nacht in een eenpersoonsbed met een vreemde doorgebracht?

Zijn warme armen om me heen?

Hoe lang geleden heb ik in donkere ogen gekeken die mijn ziel deed smelten?

Naar een plek waar het verlangt te zijn?

Je hele geschiedenis heeft weinig te maken met je gezicht

Je bent vooral een mysterie met violen die de ruimte vullen

Je stond naakt voor de spiegel en koos een roos uit

Van het boeket in ons hotel

En ging weer naast me liggen en ik keek naar de roos

Op het kussen waar het viel

Ik zonk en ik sliep in de schemering met slechts één zorg

Om te weten dat wanneer de dag aanbrak en ik wakker werd dat je er nog steeds zou zijn

De uren gingen voor een keer langzaam voorbij, oneindig voorbij Als een zoet briesje op een veld

Je vriendelijkheid viel op me en ik denk dat ik je bedankte

Toen je ervoor zorgde dat ik moest toegeven

We spraken geen zin en deden geen voetstap verder

Onze twee dagen samen die schijnbaar snel voorbij zouden zijn

Vertel me niet over eeuwige liefde en andere droevige dromen

Ik wil niet horen

Vertel me eens over gepassioneerde vreemden die elkaar redden

Van een leven vol zorgen

Want als liefde voor altijd betekent, verwachten dat er niets terugkomt

Dan hoop ik dat ik nog een heel leven krijg om te leren

Omdat je me zoveel dingen gaf, vraag ik me af

Hoe ze van mij konden zijn En ik gaf je alleen mijn donkere ogen die je ziel deden smelten

Naar een plek waar het verlangt te zijn