Lady Mary - Joan Baez

He came from his palace grand

He came to my cottage door

His words were few but his looks

Will linger for evermore

The look in his sad dark eyes

More tender than words could be

But I was nothing to him

And he was the world to me

There in her garden she stands

All dressed in fine satin and lace

Lady Mary so cold and so strange

In her heart she could find no place

He knew I would be his bride

With a kiss for a lifetime fee

But I was nothing to him

And he was the world to me

Now in his palace grand

On a flower strewn bed he lies

His beautiful lids are closed

On his sad dark beautiful eyes

And among the mourners who mourn

Why should I a mourner be

For I was nothing to him

And he was the world to me

For I was nothing to him

And he was the world to me

Hij kwam uit zijn paleis grand

Hij kwam naar de deur van mijn huisje

Zijn woorden waren weinig, maar zijn uiterlijk

Zal voor altijd blijven hangen

De blik in zijn droevige donkere ogen

Teder dan woorden zouden kunnen zijn

Maar ik was niets voor hem

En hij was de wereld voor mij

Daar in haar tuin staat ze

Allemaal gekleed in fijn satijn en kant

Lady Mary zo koud en zo vreemd

In haar hart kon ze geen plaats vinden

Hij wist dat ik zijn bruid zou zijn

Met een kus voor een levenslange vergoeding

Maar ik was niets voor hem

En hij was de wereld voor mij

Nu in zijn paleis grand

Op een met bloemen bezaaid bed ligt hij

Zijn mooie deksels zijn gesloten

Op zijn droevige donkere mooie ogen

En onder de rouwenden die rouwen

Waarom zou ik rouwen?

Want ik was niets voor hem

En hij was de wereld voor mij

Want ik was niets voor hem

En hij was de wereld voor mij