Birmingham Sunday - Joan Baez

Come round by my side and I’ll sing you a song.

I’ll sing it so softly, it’ll do no one wrong.

On Birmingham Sunday the blood ran like wine,

And the choirs kept singing of Freedom.

That cold autumn morning no eyes saw the sun,

And Addie Mae Collins, her number was one.

At an old Baptist church there was no need to run.

And the choirs kept singing of Freedom,

The clouds they were grey and the autumn winds blew,

And Denise McNair brought the number to two.

The falcon of death was a creature they knew,

And the choirs kept singing of Freedom,

The church it was crowded, but no one could see

That Cynthia Wesley’s dark number was three.

Her prayers and her feelings would shame you and me.

And the choirs kept singing of Freedom.

Young Carol Robertson entered the door

And the number her killers had given was four.

She asked for a blessing but asked for no more,

And the choirs kept singing of Freedom.

On Birmingham Sunday a noise shook the ground.

And people all over the earth turned around.

For no one recalled a more cowardly sound.

And the choirs kept singing of Freedom.

The men in the forest they once asked of me,

How many black berries grew in the Blue Sea.

And I asked them right back with a tear in my eye.

How many dark ships in the forest?

The Sunday has come and the Sunday has gone.

And I can’t do much more than to sing you a song.

I’ll sing it so softly, it’ll do no one wrong.

And the choirs keep singing of Freedom.

Kom aan mijn zijde en ik zal een lied voor je zingen.

Ik zal het zo zacht zingen, het zal niemand kwaad doen.

Op Birmingham Sunday liep het bloed als wijn,

En de koren bleven zingen van Vrijheid.

Die koude herfstochtend zagen geen ogen de zon,

En Addie Mae Collins, haar nummer één was.

Bij een oude baptistenkerk was het niet nodig om te rennen.

En de koren bleven zingen van Vrijheid,

De wolken waren grijs en de herfstwinden waaiden,

En Denise McNair bracht het aantal op twee.

De valk des doods was een wezen dat ze kenden,

En de koren bleven zingen van Vrijheid,

De kerk was druk, maar niemand kon zien

Dat het donkere nummer van Cynthia Wesley drie was.

Haar gebeden en haar gevoelens zouden jou en mij te schande maken.

En de koren bleven zingen van Vrijheid.

De jonge Carol Robertson kwam de deur binnen

En het aantal dat haar moordenaars hadden gegeven was vier.

Ze vroeg om een ​​zegen, maar vroeg niet meer,

En de koren bleven zingen van Vrijheid.

Op Birmingham Sunday schudde een geluid de grond.

En mensen over de hele aarde keerden zich om.

Want niemand herinnerde zich een lafhartiger geluid.

En de koren bleven zingen van Vrijheid.

De mannen in het bos die ze ooit aan mij vroegen,

Hoeveel zwarte bessen groeiden er in de Blauwe Zee.

En ik vroeg ze meteen terug met een traan in mijn ogen.

Hoeveel donkere schepen in het bos?

De zondag is gekomen en de zondag is voorbij.

En ik kan niet veel meer doen dan een liedje voor je zingen.

Ik zal het zo zacht zingen, het zal niemand kwaad doen.

En de koren blijven zingen van Vrijheid.