Annabel Lee - Joan Baez

It was many and many a year ago

In a kingdom by the sea

That a maiden there lived whom you may know

By the name of ANNABEL LEE;

And this maiden she lived with no other thought

Than to love and be loved by me

I was a child and SHE was a child

In this kingdom by the sea

But we loved with a love that was more than love-

I and my ANNABEL LEE-

With a love that the winged seraphs of heaven

Coveted her and me

And this was the reason that, long ago

In this kingdom by the sea

A wind blew out of a cloud, chilling

My ANNABEL LEE;

So that her high-born kinsmen came

And bore her away from me

To shut her up in a sepulcher

In this kingdom by the sea

AND the angels, not half so happy in heaven

Went envying her and me-

Yes!-that was the reason (as all men know

In this kingdom by the sea)

That the wind came out of the cloud by night

Chilling my ANNABEL LEE;

That the wind came out of the cloud by night

Killing my ANNABELLEE

But our love it was stronger by far than the love

Of those who were older than we-

Of many far wiser than we-

And neither the angels in heaven above

Nor the the demons down under the sea

Can ever dissever my soul from the soul

Of the beautiful ANNABEL LEE: And the moon never beams, without bringing me

Dreams

Of the beautiful ANNABEL LEE;

And the stars never rise, but I feel the bright eyes

Of the beautiful ANNABEL LEE:

And so, all the night-tide, I lie down by the side

Of my darling my life and my bride

In the sepulcher there by the sea-

In her tomb by the sounding sea

Het was vele en vele een jaar geleden

In een koninkrijk aan zee

Dat daar een meisje woonde die je misschien kent

Met de naam ANNABEL LEE;

En dit meisje leefde ze met geen andere gedachte

Dan om lief te hebben en bemind te worden door mij

Ik was een kind en ZIJ was een kind

In dit koninkrijk aan zee

Maar we hebben liefgehad met een liefde die meer was dan liefde...

Ik en mijn ANNABEL LEE-

Met een liefde die de gevleugelde serafs van de hemel

Begeerde haar en mij

En dit was de reden dat, lang geleden

In dit koninkrijk aan zee

Er waaide een wind uit een wolk, verkoelend

Mijn ANNABEL LEE;

Zodat haar hooggeboren verwanten kwamen

En droeg haar van me weg

Om haar op te sluiten in een graf

In dit koninkrijk aan zee

EN de engelen, niet half zo gelukkig in de hemel

Ging jaloers op haar en mij-

Ja! - dat was de reden (zoals alle mannen weten)

In dit koninkrijk aan zee)

Dat de wind 's nachts uit de wolk kwam

Mijn ANNABEL LEE chillen;

Dat de wind 's nachts uit de wolk kwam

Mijn ANNABELLEE vermoorden

Maar onze liefde was verreweg sterker dan de liefde

Van degenen die ouder waren dan wij-

Van velen veel wijzer dan wij-

En noch de engelen in de hemel hierboven

Noch de demonen beneden onder de zee

Kan ooit mijn ziel van de ziel scheiden

Van de mooie ANNABEL LEE: En de maan straalt nooit, zonder mij te brengen

Dromen

Van de prachtige ANNABEL LEE;

En de sterren komen nooit op, maar ik voel de heldere ogen

Van de mooie ANNABEL LEE:

En dus, het hele nachtgetijde, lig ik aan de zijkant

Van mijn lieveling mijn leven en mijn bruid

In het graf daar bij de zee-

In haar graf bij de klinkende zee