Vagabundo - Javier Solis

Una tristeza hay en mí, y es que por fin lograste apartar

De mí vivir, tú raro mirar, porque te vas de mí

Con la distancia, tú, muy pronto me olvidaras

Se muy bien, que no me recordaras

Pero los besos que yo, te arrebate al decirme tú adiós

Esos ni tú, ni nadie, ni Dios, me los podrán quitar

Con la distancia, tú, muy pronto me olvidaras

Se muy bien, que no me recordaras

Pero los besos que yo, te arrebate al decirme tú adiós

Esos ni tú, ni nadie, ni Dios, me los podrán quitar

Er is een droefheid in mij, en het is dat het je eindelijk gelukt is om uit elkaar te gaan

Live van mij, je ziet er vreemd uit, omdat je me verlaat

Met de afstand, jij, heel snel zul je me vergeten

Ik weet heel goed dat je me niet meer zult herinneren

Maar de kussen die ik van je heb weggerukt toen je afscheid nam

Die noch jij, noch iemand, noch God, kunnen ze van mij afpakken

Met de afstand, jij, heel snel zul je me vergeten

Ik weet heel goed dat je me niet meer zult herinneren

Maar de kussen die ik van je heb weggerukt toen je afscheid nam

Die noch jij, noch iemand, noch God, kunnen ze van mij afpakken