Mourn The Illusion - Jasta

Without fall, no soul, here they choose to consume and the fear out

To cease, our world, final glimpse of the tragedy here now

Our ghost’s just drifting through the call

Rise on the horizons as it falls

I have become one with the way of the cross at the crossroad

My past, disdain for the secrets I save from denial

Now I mourn the illusion

Our ghost’s just drifting through the call

I saw the horizon as it falls, alone, go as it falls

I feel the scourge, torn deep to the bone

I am the scorn, now I mourn the illusion

I gouge my eyes from the inside, I was never alone

I gouge my eyes from the inside, I was never alone

I gouge my eyes from the inside, I was never alone

I gouge my eyes from the inside, I was never alive

Our ghost’s just drifting through the call

I saw the horizon as it falls, alone, go as it falls

I feel the scourge, deep to the bone

I am the scorn, so now I mourn the illusion.

Zonder val, geen ziel, hier kiezen ze ervoor om te consumeren en de angst weg te nemen

Om te stoppen, onze wereld, laatste glimp van de tragedie hier nu

Onze geest zweeft gewoon door de oproep

Stijg aan de horizon terwijl deze valt

Ik ben één geworden met de weg van het kruis op het kruispunt

Mijn verleden, minachting voor de geheimen die ik van ontkenning bewaar

Nu rouw ik om de illusie

Onze geest zweeft gewoon door de oproep

Ik zag de horizon terwijl hij valt, alleen, ga zoals hij valt

Ik voel de plaag, diep verscheurd tot op het bot

Ik ben de minachting, nu rouw ik om de illusie

Ik guts mijn ogen van binnenuit, ik was nooit alleen

Ik guts mijn ogen van binnenuit, ik was nooit alleen

Ik guts mijn ogen van binnenuit, ik was nooit alleen

Ik guts mijn ogen van binnenuit, ik heb nooit geleefd

Onze geest zweeft gewoon door de oproep

Ik zag de horizon terwijl hij valt, alleen, ga zoals hij valt

Ik voel de plaag, diep tot op het bot

Ik ben de minachting, dus nu rouw ik om de illusie.