Fotografía - Jan

Hoy mi pared está triste y vacía

Es que quité tu fotografía

No quiero mirar tu dulce sonrisa

Si ya no es mía, Si ya no es mía

Fui y la escondí en un sitio lejano

Donde guardo las cosas que me hacen daño

No quiero llorar al mirar tu cara

Si ya no es para mí esa mirada

Viven mis horas dormidas sin emociones

Paso los días haciendo estas tristes canciones

Lenta transcurre mi vida sin esperanza

De que vuelvas otra vez

Flaco, ojeroso, cansado y sin ilusiones

Muere mi cuerpo, mi casa no tengo pasiones

Y aunque pretendo ocultar que te llevo presente

Aquí en mi mente, aquí en mi mente

Y que puedo hacer si corres por mi llanto

De nada sirvió esconder tu retrato

Saber dónde estás y no poder llamarte

Me gasta la vida me envenena el aire

Y quiero salir como un loco a buscarte

Pero aún tengo rabia y me quedo a esperarte

Yo quiero saber si al final te das cuenta

Que como yo nadie puede amarte

Viven mis horas dormidas sin emociones

Paso los días haciendo estas tristes canciones

Lenta transcurre mi vida sin esperanza

De que vuelvas otra vez

Flaco, ojeroso, cansado y sin ilusiones

Muere mi cuerpo, mi casa no tengo pasiones

Y aunque pretendo ocultar que te llevo presente

Aquí en mi mente, aquí en mi mente

Vandaag is mijn muur verdrietig en leeg

Is dat ik je foto heb verwijderd?

Ik wil niet naar je lieve lach kijken

Als het niet meer van mij is, als het niet meer van mij is

Ik ging en verborg het in een verre plaats

Waar ik de dingen bewaar die me pijn doen

Ik wil niet huilen als ik naar je gezicht kijk

Als die look niets meer voor mij is

Ze leven mijn slaapuren zonder emoties

Ik breng mijn dagen door met het maken van deze droevige liedjes

Langzaam gaat mijn leven voorbij zonder hoop

dat je weer terugkomt

Mager, verwilderd, moe en zonder illusies

Mijn lichaam sterft, mijn huis, ik heb geen passies

En hoewel ik probeer te verbergen dat ik jou erbij heb

Hier in mijn gedachten, hier in mijn gedachten

En wat kan ik doen als je rent voor mijn tranen?

Het had geen zin om je portret te verbergen

Weten waar je bent en je niet kunnen bellen

Het brengt mijn leven door, het vergiftigt mijn lucht

En ik wil als een gek naar buiten gaan om jou te zoeken

Maar ik ben nog steeds boos en ik wacht op je

Ik wil weten of je je uiteindelijk realiseert

Dat zoals ik niemand van je kan houden

Ze leven mijn slaapuren zonder emoties

Ik breng mijn dagen door met het maken van deze droevige liedjes

Langzaam gaat mijn leven voorbij zonder hoop

dat je weer terugkomt

Mager, verwilderd, moe en zonder illusies

Mijn lichaam sterft, mijn huis, ik heb geen passies

En hoewel ik probeer te verbergen dat ik jou erbij heb

Hier in mijn gedachten, hier in mijn gedachten