Never Fade Away - Jamestown Story

I’ve been walking railroads

I’ve been kicking stones

Trying to find the way back

Trying to find a home

Caught inside a dark spot

In the middle of the light

Maybe time is just forgot

To keep me in its sight

And left me behind

That city’s like a fast stream

The blur of rushing lights

The way it bends around me

While I live between the lines

The feeling you’re surrounded

The feeling you’re alone,

The way the silence shouts it,

The way its shadows glow.

And with every other step I take,

I can feel another slip away.

I can see the colors bleed and fade,

like a picture cornered in its frame.

Livin' like a memory,

Trapped inside a room

You can leave me alone for centuries

But nothin' ever moves

And like a broken record

The song that plays the same

The notes are still familiar

But the way you hear them changed

And with every other step I take,

I can feel another slip away.

I can see the colors bleed and fade,

like a picture cornered in its frame.

Sometimes when I’m dreaming,

That’s when I think I know

The stories I’ve been reading,

The stories still untold

Will give you happy endings

The hope that things can change

Will be forever mending

And never fade away

And never fade away

Never fade away

Never fade away

Never fade away

Never fade away

Ik heb over spoorwegen gelopen

Ik ben tegen stenen aan het trappen

Proberen de weg terug te vinden

Proberen een huis te vinden

Gevangen op een donkere plek

Midden in het licht

Misschien is de tijd gewoon vergeten

Om me in het zicht te houden

En liet me achter

Die stad is als een snelle stream

De vervaging van flitsende lichten

De manier waarop het om me heen buigt

Terwijl ik tussen de regels leef

Het gevoel dat je omringd bent

Het gevoel dat je alleen bent,

Zoals de stilte het roept,

De manier waarop zijn schaduwen gloeien.

En met elke andere stap die ik zet,

Ik voel weer een ander wegglippen.

Ik zie de kleuren uitlopen en vervagen,

als een foto in het nauw gedreven in zijn kader.

Leef als een herinnering,

Opgesloten in een kamer

Je kunt me eeuwen met rust laten

Maar niets beweegt ooit

En als een verbroken record

Het liedje dat hetzelfde speelt

De noten zijn nog steeds bekend

Maar de manier waarop je ze hoort is veranderd

En met elke andere stap die ik zet,

Ik voel weer een ander wegglippen.

Ik zie de kleuren uitlopen en vervagen,

als een foto in het nauw gedreven in zijn kader.

Soms, als ik droom,

Dan denk ik dat ik het weet

De verhalen die ik heb gelezen,

De verhalen die nog niet zijn verteld

Zal je een gelukkig einde geven

De hoop dat dingen kunnen veranderen

Zal voor altijd herstellen

En nooit vervagen

En nooit vervagen

Vervaag nooit

Vervaag nooit

Vervaag nooit

Vervaag nooit