Señorita Josefina - Jairo

señorita josefina

he venido a presentarme

soy vecino, vivo arriba

y estoy loco por hablarle

no quisiera que creyera que

yo soy un delirante

buscavida, prototipo

de atorrante

le he traido de regalo

una caja de bombones

inocentes golocinas

con forma de corazones,

pense en traerle grabiolos,

pero era muy atrevido

los bombones son franceses

y muy finos

mi padre fue un almirante

de la marina europea

dirigia los barquito

sumergidos en la bañera,

mi madre jugaba al bich

en ambiente distinguidos

con los naimpes inmanados

en el ruedo… del vestido

señorita josefina,

en mi noches solitarias

sus pasos hacen estragos

la imnagino caminando…

sin llegar a ningun lado

soy proclibe a la belleza

al placer y las fragancias

en mi casas me llamaba

el Marquez de la elegancia

una vez a la semana

me pongo traje y corbata

y soy un dandi por el rio de la plata…

la ciudad vista de arriba

es el dibujo de un ciego

hormigitas solitarias

persiguiendo un caramelo

no aguantaria otra noche

asomado a la ventad

sintiendo pasar la nada

le propongo que sumemos

nuestras mutuas soledades

un contrato dividido entre

dos partes iguales

usted pone la boquita

y yo pongo los bombones

despues ponemos huevitos

con formas de corazones

señorita josefina,

en mi noches solitarias

sus pasos hacen estragos

la imnagino caminando…

sin llegar a ningun lado

mevrouw josephine

Ik ben gekomen om mezelf voor te stellen

Ik ben een buurman, ik woon boven

en ik ben gek om met hem te praten

Ik zou niet willen dat je dat gelooft

Ik ben een waanvoorstelling

Prototype van een hustler

van kwellen

Ik heb je meegebracht als een geschenk

een doos chocolaatjes

onschuldige snoepjes

in de vorm van hartjes,

Ik dacht eraan om je grabiolos te brengen,

maar hij was erg gedurfd

de chocolaatjes zijn Frans

en heel fijn

mijn vader was admiraal

van de europese marine

hij dirigeerde de kleine boten

ondergedompeld in de badkuip,

mijn moeder speelde bich

in gedistingeerde sfeer

met de geïmmaneerde kaarten

in de zoom... van de jurk

mevrouw Josephine,

in mijn eenzame nachten

zijn voetstappen richten grote schade aan

Ik stel me voor dat ze loopt...

zonder ergens te geraken

Ik ben gevoelig voor schoonheid

naar plezier en geuren

in mijn huizen riep hij me

de Marquez van elegantie

een keer per week

Ik draag een pak en stropdas

en ik ben een dandy bij de rivier van zilver...

de stad van bovenaf gezien

is de tekening van een blinde man

eenzame kleine mieren

op jacht naar een snoepje

Ik zou het geen nacht meer uithouden

leunend uit het raam

voelen dat er niets voorbij gaat

Ik stel voor dat we toevoegen

onze wederzijdse eenzaamheid

een contract verdeeld tussen

twee gelijke delen

je zet de kleine mond

en ik leg de chocolaatjes

dan leggen we eieren

met vormen van harten

mevrouw Josephine,

in mijn eenzame nachten

zijn voetstappen richten grote schade aan

Ik stel me voor dat ze loopt...

zonder ergens te geraken