Underworld - IXXI

A dance to the centre thus seen in all,

The calculable amorality of space and time.

Subject of pondering and famous doubt, though prophet!

— This world’s not thine!

A golden measure of olden wise-men, still checks all that is known

And honored libidinal zests, bereaves the wise of what is owned

So for probity, scallywags!

For rectitude against the wrong

Stride in life for beauty, and neglect the holy writ:

Sub specie aeternitatis, cognito, memento mori

Clearly.This order of thine is truthful, whence all impericalists dwell in hell

As far as uprightness goes dear primate, it keeps thee safe within thy shell

Romance enlightenment, all buried in the past

As the dark ages and the very knowledge of thy right

From the Temple of a Virgin to a house of God

We have journeyed through each night

Damn near comprehending, the pointless and never ending

That evident charm of shallow nostalgia, is just so f**king far away

A singularity of sentience, draining, its own grounds

Profoundly obscured and thus on loosened bounds

But out of man’s injustice to logic and self-procurement,

In the very shadows of its asphyxiated gloom of martial law and infomercials,

We who fail bereavement on man’s petty culture and all its ensuing troubles

— Caught in the unmistakable scent of advantage,

Albeit in an unwanted future, albeit in feeble collective lineage.

For it does stand to reason that we be damaged as the rest, by now.

Een dans op het centrum dus gezien in alles,

De berekenbare amoraliteit van ruimte en tijd.

Onderwerp van overpeinzing en beroemde twijfel, hoewel profeet!

— Deze wereld is niet van jou!

Een gouden maatstaf van oude wijzen, controleert nog steeds alles wat bekend is

En geëerde libidineuze lusten, berooft de wijzen van wat eigendom is

Dus eerlijkheidshalve, schurken!

Voor rechtschapenheid tegen de verkeerde

Stap in het leven voor schoonheid en negeer de heilige schrift:

Sub specie aeternitatis, cognito, memento mori

Het is duidelijk. Deze volgorde van jou is waarheidsgetrouw, vanwaar alle imperialisten in de hel wonen

Voor zover oprechtheid gaat, beste primaat, het houdt je veilig in je schild

Romaanse verlichting, allemaal begraven in het verleden

Als de donkere middeleeuwen en de kennis van uw recht

Van de tempel van een maagd tot een huis van God

We hebben elke nacht doorgereisd

Verdomme bijna te begrijpen, het zinloze en nooit eindigende

Die duidelijke charme van oppervlakkige nostalgie, is zo verdomd ver weg

Een singulariteit van gevoel, aftappen, zijn eigen gronden

Diep verduisterd en dus op lossere grenzen

Maar uit het onrecht van de mens tegen logica en zelfverwerving,

In de schaduw van zijn verstikte somberheid van de krijgswet en infomercials,

Wij die het verlies van rouw over de kleingeestige cultuur van de mens en alle daaruit voortvloeiende problemen niet nakomen?

— Gevangen in de onmiskenbare geur van voordeel,

Zij het in een ongewenste toekomst, zij het in een zwakke collectieve afstamming.

Want het spreekt vanzelf dat we inmiddels net als de rest zijn beschadigd.