An Epoch Most Cursed - IXXI

Just imagine how degenerate a culture must be when

it is threatened to fall by older versions of itself.

Like

great grand-father beating the supposedly agile youth.

Upon that persists the

cultivation of loyalty, adherence,

nations — a flock with no masters — sprawling,

stupid determination.

Weak and varied, diverse and averse,

plentiful but famished, an epoch must cursed.

When art and the fiction if reality meet, their masses

of mercy means nothing!

After all, they were «sent» here

to Die.

The most shameful epoch in history…

Stelt u zich eens voor hoe gedegenereerd een cultuur moet zijn wanneer

het dreigt te vallen door oudere versies van zichzelf.

Leuk vinden

overgrootvader die de zogenaamd behendige jeugd sloeg.

Daarop blijft de

cultiveren van loyaliteit, therapietrouw,

naties — een kudde zonder meesters — uitgestrekte,

domme vastberadenheid.

Zwak en gevarieerd, divers en afkerig,

overvloedig maar uitgehongerd, een tijdperk moet vervloekt zijn.

Wanneer kunst en fictie als de realiteit elkaar ontmoeten, hun massa's

van barmhartigheid betekent niets!

Ze zijn tenslotte hier «verzonden»

sterven.

Het meest beschamende tijdperk in de geschiedenis...