Conjuring the Expulsed - Irkallian Oracle

And as my limbs laid rotting in the valleys of black and blight

I saw a burning angel descend from a burning throne

To fill my toothless mouth with its burning blood

And prophesized new life upon my mouldered bones

And I awoke to find;

past and future mute and blind

Fucking dead outside the Instant’s wide opened door

And I remembered Eternity as a beastly god

Recollecting itself in the midst of its heart

Swallowing itself as myself as in I

In the shameless drunkenness of Mnemosyne’s wine

In which I can’t possibly discern

Where begins the man and ends the divine

Se, himlen brister nu upp för Avgrundens tunga

Igenom dina grova ögonlock och lamslagna skam

Våldtäktssol bränner Lagens ordföljd till våldtäktsmening

Hamrar utomförskap in i den ouroboriska cirkelns mitt

Att sjunga den svarta Simurgens spegelbild

Över horisonternas uppskurna lår

Och kedja elementens stönande blickar

Till Mordbrandens extatiska polstjärna

And the burning I ascended unto a burning throne

From where my lidless eye beheld a burning world

As the flames sang in unison a single terrible word

And nothing else was heard

En terwijl mijn ledematen lagen te rotten in de valleien van zwart en bacterievuur

Ik zag een brandende engel neerdalen van een brandende troon

Om mijn tandeloze mond te vullen met zijn brandend bloed

En profeteerde nieuw leven op mijn gevormde botten

En ik werd wakker om te vinden;

verleden en toekomst stom en blind

Verdomd dood buiten de wijd geopende deur van de Instant

En ik herinnerde me Eternity als een beestachtige god

Zichzelf herinnerend in het midden van zijn hart

Zichzelf inslikkend als mezelf zoals in I

In de schaamteloze dronkenschap van Mnemosyne's wijn

Waarin ik onmogelijk kan onderscheiden

Waar begint de man en eindigt het goddelijke?

Zie, de hemel is nu open voor de tong van de afgrond

Door je ruwe oogleden en verlamde schaamte

Verkrachting zon verbrandt de tekst van de wet om de betekenis te verkrachten

Buiten hameren in het midden van de ouroborische cirkel

Om het spiegelbeeld van de zwarte Simurgen te zingen

Over de gesneden dijen van de horizon

En de kreunende blikken van de kettingelementen

Naar de extatische poolster van Mordbranden

En het brandende Ik steeg op naar een brandende troon

Van waar mijn oogloze oog een brandende wereld aanschouwde

Terwijl de vlammen eenstemmig een enkel verschrikkelijk woord zongen

En verder werd er niets gehoord