At the Graveyard of Gods - Irkallian Oracle

Where shall union proceed from its self-sealed cage?

To solitary tread outside a heart swollen with certainty

Beyond this presence, of itself as in I

Crack the pearl and break the curse of One for All

(And All for Nothing)

So Apollyon, slit now your wailing throat

And in silence spill forth your name

Into the black skull-cup of the universe

And with your blood wash our dreary footprints all away

Thus I ventured to the graveyard of the gods

Resting place for self-slayed suns

Where the ruins of long forsaken temples lie

That had become shrines of holiest renunciation

To pile the tongues of seven slaughtered swine

Upon the sacrificial pyres of desolation

Yes, «I» was the world that escaped me

As the pearl sank traceless back into the bottomless midnight sea

Like a shattered star as scattered desert sand

Swept adrift by the loneliness of an empty left hand

Towards Irkalla’s self-less lands

Where No One shall return from yet again

«I said to my soul, be still, and let the dark come upon you

Which shall be the darkness of God»

Waar zal de verbintenis voortkomen uit zijn zelfverzegelde kooi?

Om eenzaam naar buiten te treden met een gezwollen hart met zekerheid

Voorbij deze aanwezigheid, van zichzelf als in I

Breek de parel en verbreek de vloek van One for All

(En alles voor niets)

Dus Apolloon, snij nu je jammerende keel door!

En laat in stilte je naam horen

In de zwarte schedelkop van het universum

En spoel met jouw bloed onze sombere voetafdrukken helemaal weg

Dus waagde ik me op het kerkhof van de goden

Rustplaats voor zelfdode zonnen

Waar de ruïnes van lang verlaten tempels liggen

Dat waren heiligdommen van de heiligste verzaking geworden

Om de tongen van zeven geslachte varkens te stapelen

Op de brandstapels van verwoesting

Ja, «ik» was de wereld die aan mij ontsnapte

Toen de parel spoorloos terug zonk in de bodemloze middernachtzee

Als een verbrijzelde ster als verspreid woestijnzand

Op drift geraakt door de eenzaamheid van een lege linkerhand

Op weg naar de onbaatzuchtige landen van Irkalla

Waar niemand nog van zal terugkeren

"Ik zei tegen mijn ziel, wees stil en laat het duister over je komen"

Die de duisternis van God zal zijn»