Vagantenlied - Ingrimm

Ich bin gezeichnet von vielen tausend Meilen

Meere und Gebirge hab ich schon durchquert

Konnt niemals rasten, musst immer weitereilen

An keinen Ort bin ich je zurückgekehrt

Mein alter Mantel schützt schon längst nicht mehr vorm Regen

Zuviel Staub und Sonne hat er schon gesehen

Vor verschlossenen Türen hab ich nachts gelegen

Vom ersten Hahnenschrei musst ich weitergehen

Man nennt mich den Vaganten

Kein Platz wird mich behalten

Von den Bergen bis zum Meer

Weiß keiner meinen Namen

Schreib Worte in den Wind

Er wird mich weitertreiben

Bis ich meinen Frieden find

Ich bin gewandert durch viele dunkle Plätze

Das Tor zur Hölle kann die Himmelspforte sein

Hab im Dreck gewühlt, fand verborgene Schätze

Brachten nur Verderben grub sie wieder ein

Fand ich manchmal Trost bei holdem Weibe

Schon am nächsten Tag wollt ich alleine sein

Lockt mich auch das Licht der warmen Stube

Doch in der Dunkelheit fühl ich mich daheim

Man nennt mich den Vaganten

Kein Platz wird mich behalten

Von den Bergen bis zum Meer

Weiß keiner meinen Namen

Schreib Worte in den Wind

Er wird mich weitertreiben

Bis ich meinen Frieden find

Ich trag verborgene Wunden, die niemals richtig heilen

Die Leiden meiner Seele spür ich jede Nacht

Bin dazu verdammt nirgends zu verweilen

Über mich hat kein Engel je gewacht

Ich geh einfach weiter

Viator in Eterno

Man nennt mich den Vaganten

Kein Platz wird mich behalten

Von den Bergen bis zum Meer

Weiß keiner meinen Namen

Schreib Worte in den Wind

Er wird mich weitertreiben

Bis ich meinen Frieden find

Ik ben gemarkeerd door vele duizenden mijlen

Ik heb al zeeën en bergen overgestoken

Kon nooit rusten, moet altijd opschieten

Ik ben nog nooit ergens teruggekeerd

Mijn oude jas beschermt niet meer tegen de regen

Hij heeft al teveel stof en zon gezien

Ik lag 's nachts voor gesloten deuren

Vanaf de eerste hanenkraai moet ik verder

Ze noemen me de vagebond

Geen plaats zal me houden

Van de bergen naar de zee

Niemand kent mijn naam

Schrijf woorden in de wind

Hij zal me duwen

Tot ik mijn rust vind

Ik heb door veel donkere plaatsen gezworven

De poort naar de hel kan de poort naar de hemel zijn

Gegraven in het vuil, verborgen schatten gevonden

Bracht alleen maar ruïne, begroef ze weer

Ik vond soms troost bij mooie vrouwen

De volgende dag wilde ik alleen zijn

Het licht van de warme kamer lokt me ook

Maar in het donker voel ik me thuis

Ze noemen me de vagebond

Geen plaats zal me houden

Van de bergen naar de zee

Niemand kent mijn naam

Schrijf woorden in de wind

Hij zal me duwen

Tot ik mijn rust vind

Ik draag verborgen wonden die nooit echt genezen

Ik voel het lijden van mijn ziel elke nacht

Gedoemd om nergens te blijven

Geen engel heeft ooit over mij gewaakt

ik blijf gewoon lopen

Viator in Eterno

Ze noemen me de vagebond

Geen plaats zal me houden

Van de bergen naar de zee

Niemand kent mijn naam

Schrijf woorden in de wind

Hij zal me duwen

Tot ik mijn rust vind