Rot - Ingrimm

Meine Augen weinen nicht

Keine in der bittren Flut

Was mir auf Erden Trost verheißt

Ein Messer und ein bisschen Mut

Ich drück die Klinge in mein Fleisch

Und mein Fleisch weint rote Tränen

Und ich spür, wie wunderbar

Glück und Wärme mich durchströmen

Die Klinge öffnet das Tor

Die Sinne steigen empor

Und Stimmen dringen an mein Ohr

Rot soll es fließen

Rot soll mich trösten

Ein heißer Schmerz

Wärmt mein kaltes Herz

Die Haut verziert mit roten Narben

Für jedes Leid ein tiefer Schnitt

Rot ist die schönste aller Farben

Wenn sie aus neuen Wunden tritt

Die Klinge zeichnet rote Bahnen

Fällt aus der Hand, das Werk vollbracht

Was ich fühl kann niemand ahnen

Das Leid verstummt und es wird Nacht

Die Klinge öffnet das Tor

Die Sinne steigen empor

Und Stimmen dringen an mein Ohr

Rot soll es fließen

Rot soll mich trösten

Ein heißer Schmerz

Wärmt mein kaltes Herz

Rot soll es rinnen

Will mich entsinnen

An das was mich hält

In dieser dunklen kalten Welt

Mijn ogen huilen niet

Geen in het bittere tij

Wat belooft mij troost op aarde

Een mes en een beetje moed

Ik druk het mes in mijn vlees

En mijn vlees huilt rode tranen

En ik kan voelen hoe geweldig

Geluk en warmte stromen door mij heen

Het mes opent de poort

De zintuigen komen omhoog

En stemmen bereiken mijn oren

Laat het rood stromen

Rood zou me moeten troosten

Een hete pijn

Verwarmt mijn koude hart

De huid versierd met rode littekens

Voor elk verdriet een diepe snee

Rood is de mooiste van alle kleuren

Wanneer ze uit nieuwe wonden komt

Het blad trekt rode paden

Loopt uit de hand, werk gedaan

Niemand kan raden wat ik voel

Het lijden valt stil en de nacht valt

Het mes opent de poort

De zintuigen komen omhoog

En stemmen bereiken mijn oren

Laat het rood stromen

Rood zou me moeten troosten

Een hete pijn

Verwarmt mijn koude hart

Het zou rood moeten lopen

ik wil onthouden

Naar wat me vasthoudt

In deze donkere koude wereld