Unicorn - Iiris

As the shadows of the day

Grew too long

I could see that mine was missing

It was gone

And the part of me

That kept happiness

Grew so panicked

That I could not let it rest

All that I could hear was

«Hello back

We’ll take you among us

But the seeds of mercy

Will travel no more»

They’ll travel no more

So I went into the dark shadow realm

All the shadows playing

Right beneath my eyes

And I searched for the face

I knew oh so well

(It was out of sight)

Until I stumbled

On it’s eyes of red and white

All that I could hear was…

«Hello back

We’ll take you among us

But the seeds of mercy

Will travel no more»

So I looked at him and I asked him why

«Why did you have to leave me in half?»

And he answered me

With a cold, low voice of my own

«It was you who drove me to grow apart»

As blank knowledge

Sank deep beneath my skin

I knew that the truth

Was breathing in him

And I realized, that of course

I wasn’t a Unicorn

I was just a mere horse

We infused into each other

The shadows in me burned as I learned

«Great, great battles are ahead»

He said

And we returned…

Als de schaduwen van de dag

Te lang gegroeid

Ik zag dat de mijne ontbrak

Het was weg

En het deel van mij

Dat hield geluk

Ik raakte zo in paniek

Dat ik het niet kon laten rusten

Het enige wat ik kon horen was:

"Welkom terug

We nemen je in ons midden

Maar de zaden van genade

Zal niet meer reizen»

Ze reizen niet meer

Dus ging ik het donkere schaduwrijk in

Alle schaduwen spelen

Recht onder mijn ogen

En ik zocht naar het gezicht

Ik wist het oh zo goed

(Het was uit het zicht)

Tot ik struikelde

Op zijn ogen van rood en wit

Het enige wat ik kon horen was...

"Welkom terug

We nemen je in ons midden

Maar de zaden van genade

Zal niet meer reizen»

Dus ik keek naar hem en vroeg hem waarom?

«Waarom moest je me in tweeën laten?»

En hij antwoordde me

Met een koude, lage stem van mezelf

«Jij was het die me ertoe bracht uit elkaar te groeien»

Als blanco kennis

Zonk diep onder mijn huid

Ik wist dat de waarheid

Ademde hem in

En ik realiseerde me, dat natuurlijk

Ik was geen Eenhoorn

Ik was maar een paard

We hebben elkaar in de maling genomen

De schaduwen in mij brandden terwijl ik leerde

«Grote, grote veldslagen staan ​​voor de deur»

Hij zei

En we keerden terug...