From Grey To - Ice Ages

One day it could all turn grey;

from white to black it stops to change.

And only grey will here remain to stay;

forever day by day

Grey is the reason for despair, grey days are getting old and bare

So old and never ever to come back;

forever turns to black

Refrain

Grey take my soul!

I fade,

Falling to the depths of time

This nothingness inside me, deep inside

No reason here to bow

for the world of all the blind

Killing the light of life … of senseless life.

Strophe

Come look around, say what you see;

again this endless futile joy,

and hear this whispering silence’s deadly voice;

that speaks inside of me.

Your wounds are open and you bleed, the blood is mixed with all the sand

And time is running slowly to its end;

a time for you to live

Refrain

Grey take my soul!

I fade,

Falling to the depths of time

This nothingness inside me, deep inside

No reason here to bow

for the world of all the blind

Killing the light of life … of senseless life.

by Grigorii Petrenko

Op een dag kan het allemaal grijs worden;

van wit naar zwart stopt het om te veranderen.

En alleen grijs blijft hier om te blijven;

voor altijd van dag tot dag

Grijs is de reden voor wanhoop, grijze dagen worden oud en kaal

Zo oud en nooit meer terugkomen;

verandert voor altijd in zwart

Nalaten

Grijs neem mijn ziel!

ik vervaag,

Vallen in de diepten van de tijd

Dit niets in mij, diep van binnen

Geen reden hier om te buigen

voor de wereld van alle blinden

Het licht van het leven doden ... van zinloos leven.

Strofe

Kom rondkijken, zeg wat je ziet;

weer deze eindeloze zinloze vreugde,

en hoor de dodelijke stem van deze fluisterende stilte;

dat in mij spreekt.

Je wonden zijn open en je bloedt, het bloed is vermengd met al het zand

En de tijd loopt langzaam ten einde;

een tijd voor jou om te leven

Nalaten

Grijs neem mijn ziel!

ik vervaag,

Vallen in de diepten van de tijd

Dit niets in mij, diep van binnen

Geen reden hier om te buigen

voor de wereld van alle blinden

Het licht van het leven doden ... van zinloos leven.

door Grigorii Petrenko